«Επιστροφή στην κανονικότητα» είναι το μότο των ημερών στα μέρη μας, λόγω της μεγάλης χαλάρωσης των μέτρων για την πανδημία, ελέω τουριστικής περιόδου. Μόνο που αυτή η «επιστροφή» σε μια άλλη γωνιά της Γης, στην Παλαιστίνη, περιλαμβάνει την εκ νέου έξαρση της βάρβαρης και δολοφονικής πολιτικής του ισραηλινού κράτους έναντι των Παλαιστινίων, στα πλαίσια του καθεστώτος απαρτχάιντ που τους έχει επιβληθεί ως κανονικότητα εδώ και δεκαετίες.
Στo πλαίσιo των νέων σχεδιασμών (επί εποχής και με την επικύρωση Τραμπ) για επέκταση των εποικισμών και της πολιτικής αστάθειας της κυβέρνησης Νετανιάχου, το κράτος του Ισραήλ προχωρά σε εκτοπίσεις Παλαιστινίων προκειμένου νέοι έποικοι να εγκατασταθούν στη θέση τους, καταλαμβάνει μουσουλμανικούς χώρους λατρείας και κορυφώνει με βομβαρδισμούς και πογκρόμ μπάτσων και ακροδεξιών σε Δυτική Όχθη και κυρίως στη Γάζα. Οι ανθρώπινες απώλειες ήδη είναι δεκάδες νεκροί και τραυματίες και όπως πάντα δεν εξαιρούνται τα παιδιά από τη μακάβρια λίστα.
Πέρα από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., που αποτελούν μόνιμους στυλοβάτες αυτής της βαρβαρότητας καθώς τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα ταυτίζονται μ’ αυτήν, εξ ου και το βέτο των ΗΠΑ στον ΟΗΕ ώστε να μην υπάρξει καν ανακοίνωση ενάντια στις νέες επιθέσεις, το ελληνικό κράτος με την συνεκτική συνέχεια που το χαρακτηρίζει (δηλαδή όλες οι κυβερνήσεις του, από αριστερές αλά ΣΥΡΙΖΑ ως τη σημερινή ακροδεξιά κυβέρνηση), αντιμετωπίζει το ισραηλινό κράτος ως στρατηγικό εταίρο, κομμάτι του άξονα που έχει χτίσει στο πλαίσιο του σκληρού και επιθετικού ανταγωνισμού του με το τουρκικό κράτος και το διακύβευμα του ορισμού των Α.Ο.Ζ..
Όπως η υπόθεση απελευθέρωσης της Παλαιστίνης είναι πρωτίστως έργο των ίδιων των πληβειακών τάξεων στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ, έτσι και η μοναδική αλληλεγγύη που μπορεί να τους βοηθήσει πραγματικά στον αγώνα τους και ταυτόχρονα να χτίσει ανάχωμα στις υπόλοιπες πολεμικές εντάσεις και εθνικιστικές εξάρσεις στην περιοχή, όπως αυτή Ελλάδας-Τουρκίας, είναι η αλληλεγγύη των εργατικών και αντικαπιταλιστικών κινημάτων στις αραβικές χώρες, σε Ελλάδα, Τουρκία, στην Ευρώπη και την Αμερική και τέλος στις αντικαθεστωτικές-αντιμιλιταριστικές δυνάμεις που υπάρχουν στο εσωτερικό του Ισραήλ. Η μόνη προοπτική είναι η ελεύθερη συνύπαρξη αράβων και εβραίων, η οποία σε έναν κόσμο χωρίς κράτη και έθνη θα ήταν αυτονόητη, αλλά τώρα δυστυχώς περνάει μέσα από τον αγώνα των Παλαιστινίων για δικαιοσύνη, που σε άμεσο επίπεδο σημαίνει την πλήρη αυτοδιάθεσή τους.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αγώνα των Παλαιστινίων και ενάντια στον πόλεμο που τους ασκεί το κράτος του Ισραήλ, στο μετρό Πανόρμου στις 17:00’, το Σάββατο 15 Μάη.
- Να σταματήσουν αμέσως οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί και εποικισμοί – κάτω το τείχος της ντροπής
- Λευτεριά στην Παλαιστίνη
- Ενάντια στο ελληνικό κράτος, τους άξονές του και τις συμμαχίες του με Ισραήλ και Αίγυπτο
