Η φετινή 8η Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες του κόσμου της Εργασίας να υφίστανται μία ανεπανάληπτη πολυμετωπική επίθεση στις πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες τους. Η παγκόσμια υγειονομική κρίση έχει αναδείξει την βιαιότητα του καπιταλισμού, όσο ποτέ άλλοτε εδώ και αρκετές δεκαετίες. Τα κράτη και στην πλειονότητα τους οι νεοφιλελεύθερες και αυταρχικές κυβερνήσεις τους, ασκούν πολιτικές ακραίας ανισότητας και καταστολής, στερώντας από την τάξη μας το δικαίωμα στην υγεία, την παιδεία, τον ελεύθερο χρόνο, την διαδήλωση και τις συλλογικές διεκδικήσεις, ενώ παράλληλα την φτωχοποιούν δίχως φραγμούς.
Διεθνώς, στο όνομα της προστασίας από την Covid-19, τα κράτη έχουν διαμορφώσει κοινωνικές συνθήκες διαβίωσης, οι οποίες θυμίζουν πολύ σκοτεινές και ζοφερές εποχές. Η εργατική τάξη βρίσκεται να είτε να είναι έγκλειστη στο σπίτι είτε να στοιβάζεται στους χώρους δουλειάς, ενώ ο ελεύθερος χρόνος της για ανάπαυση απαγορεύεται δια του νόμου. Τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματά της έρχονται τελευταία στην παγκόσμια κατανομή εμβολίων, με τους κεφαλαιούχους και τους κυβερνώντες να έρχονται πρώτοι. Τα συστήματα δημόσιας υγείας δεν είναι δομημένα ώστε να αντέξουν τόσο μεγάλο φόρτο περιστατικών, διότι ο καπιταλισμός σε κάθε έκφανσή του αποφεύγει να ενισχύει οτιδήποτε δημόσιο, επομένως οι πιο ευάλωτοι νοσούντες περιθωριοποιούνται από αυτήν και πεθαίνουν.
Στην Ελλάδα, η πανδημία μας βρήκε με μία ακροδεξιά κυβέρνηση, η οποία με χαρά ασκεί αυτήν την βάναυση πολιτική για να σώσει το τομάρι του ελληνικού κεφαλαίου και το δικό της. Είναι η ίδια κυβέρνηση που επιχειρεί να δολοφονήσει έναν απεργό πείνας, προκειμένου να μην κάνει πίσω στο δίκαιο αίτημα του να γυρίσει στο κελί του, φλερτάροντας έτσι με τον φασισμό. Είναι η κυβέρνηση που αγνοεί τους ίδιους της τους νόμους ως προς το ήδη τσακισμένο δικαίωμα του συνέρχεσθαι, ξυλοφορτώνοντας και λογοκρίνοντας κάθε φωνή αντίστασης στο σκοτάδι. Είναι η κυβέρνηση που κάνει πλιάτσικο σε εμβόλια, διαλύει το Ε.Σ.Υ, μετατρέπει την παιδεία σε στρατόπεδο πειθήνιων και προνομιούχων υπηκόων της και δίνει εκατομμύρια για την κυριαρχία του λόγου της στα ΜΜΕ και τον δημόσιο διάλογο.
Εμείς, οι γυναίκες, ένα κοινωνικά ευάλωτο κομμάτι της κοινωνίας, δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε από τα αδηφάγα χέρια της ακροδεξιάς. Ήδη στα πρώτα βήματα τους, οι μισογύνηδες που μας κυβερνούν έδειξαν τις προθέσεις τους για το γυναικείο ζήτημα, μετατρέποντας την γραμματεία ισότητας φύλων σε γραμματεία οικογενειακής και δημογραφικής πολιτικής, και την μετέφεραν στο υπ. Εργασίας. Με την πράξη αυτή, επιδιώκουν να τσακίσουν τις κατακτήσεις μας για χειραφέτηση και ισότητα και να μας κλείσουν στο σπίτι ώστε να αναπαράγουμε το έθνος και τα εργατικά του χέρια. Ακόμη, αναίσχυντα επιχείρησαν την συνεργασία με χριστιανοταλιμπάν, ώστε να επιτεθούν έστω και επικοινωνιακά στο θεμελιώδες δικαίωμα στην άμβλωση και την αυτοδιάθεση του σώματός μας. Την τελευταία περίοδο μάλιστα, δεν διστάζουν να καπηλευτούν το ελληνικό #metoo και να διατυμπανίζουν πως αποτελεί δικό τους εγχείρημα, οι ίδιοι που κάνουν ότι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να οξύνουν την σεξιστική βία.
Όμως, τα σώματα και οι ψυχές των γυναικών βράζουν από αδικία και καταπίεση και λαχταρούν δικαιοσύνη όσο τίποτε άλλο. Η φετινή 8 Μάρτη σηματοδοτείται από τις σιωπές που σπάνε, εξιστορούμενες περιστικά σεξιστικής βίας, σεξουαλικής, σωματικής, λεκτικής. Οι σιωπές έσπασαν παρά και ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, καταδεικνύοντας πως ο σεξισμός αναπαράγεται σημαντικά στους χώρους εργασίας από τα αφεντικά, τα οποία λόγω της θέσης τους έχουν την δυνατότητα να ασκούν κάθε είδους βία. Το παλιρροιακό κύμα καταγγελιών προκάλεσε πρώτα ο κλάδος του πρωταθλητισμού και στην συνέχεια ενδυνάμωσε ο κλάδος της τέχνης. Το ελληνικό #metoo δεν περιορίστηκε μόνο στο γυναικείο ζήτημα, έδωσε βήμα σε εργαζόμενους να καταγγείλουν εργοδοτικές αυθαιρεσίες και σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα να καταγγείλουν την βία που υφίστανται. Αποκορύφωμα αποτέλεσε το σκάνδαλο Λιγνάδη, αποκαλύπτοντας την απέραντη αλαζονεία της αστικής τάξης, η οποία θεωρεί πως έχει αναφαίρετο δικαίωμα να βιάζει ανήλικα και να καταστρέφει ζωές, χωρίς να δίνει λόγο σε κανέναν και καμία.
Το ταξικό φεμινιστικό κίνημα οφείλει να προστατέψει τις φωνές των γυναικών από την ακροδεξιά κυβέρνηση που παίζει πολιτικά παιχνίδια πάνω στον πόνο μας και η οποία δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει τους αγώνες μας για το δικό της συμφέρον. Οφείλει να δώσει φωνή και στα αόρατα κομμάτια των γυναικών που δεν έχουν βήμα να μιλήσουν. Στις μετανάστριες, τις προσφύγισσες, τις ανασφάλιστες, τις εργαζόμενες που δεν απολαμβάνουν το προνόμιο της δημοσιότητας. Οφείλει να δημιουργήσει δομές ασφάλειας και χειραφέτησης, δομές που θα συλλογικοποιούν τις ατομικές πρωτοβουλίες και θα ενώνουν τις διαφορετικές φωνές, δημιουργώντας μια γροθιά που χτυπά στην ρίζα του το πρόβλημα, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία.
Επειδή εμείς οι εργαζόμενες γυναίκες, cis και τρανς, είμαστε ένα από τα κομμάτια της κοινωνίας που χτυπιέται πολλαπλά από την κρατική διαχείριση της πανδημίας και από την επικράτηση της ακροδεξιάς αφήγησης στην κοινωνία. Η μάχη για μια μαζική φεμινιστική απεργία είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Με όχημα τους φεμινιστικούς συντονισμούς, τα συνδικάτα και την αλληλεγγύη και παρά την αστυνομοκρατία και το καθεστώς ημιπαρανομίας, θα γεμίσουμε τους δρόμους διεκδικώντας τα πάντα!
Η ομάδα γυναικών της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε συμμετέχει και καλεί στις απεργιακές κινητοποιήσεις του φεμινιστικού κινήματος την Δευτέρα 8 Μάρτη στην πλ. Κλαυθμώνος στη 13.00 και στην πλ. Συντάγματος στις 17.30.
Πλαίσιο διεκδικήσεων:
– Να μην υπάρξει νεκρός απεργός πείνας – Να ικανοποιηθεί το δίκαιο αίτημα του Δ. Κουφοντίνα
– Άμεση δικαίωση στα περιστατικά εξουσιαστικής βίας που έχουν καταγγελθεί. Είμαστε πάντα δίπλα στα θύματα – Κανένας άνθρωπος ποτέ μόνος του
– Άμεση ενίσχυση του Ε.Σ.Υ, επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας, εμβόλια για όλουες/ες τώρα
– Κάτω οι αντεργατικοί και αντισυνδικαλιστικός νόμοι, που ποινικοποιούν την απεργία και μετατρέπουν το 8 ωρο σε 10 ωρο.
– Συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αύξηση μισθών και μείωση ωρών, η ατομική σύμβαση ενισχύει την διάκριση λόγω φύλου, αυξάνει το οικονομικό χάσμα. Ίση αμοιβή για ίση εργασίας.
–Κονδύλια για την υγεία, τη σίτιση, τη στέγαση και την εκπαίδευση των προσφύγων-ισσών. Kανένας άνθρωπος σε στρατόπεδο.
– Ενίσχυση των δομών φιλοξενίας και βοήθειας για κακοποιημένες γυναίκες, πλήρη λειτουργία της τηλεφωνικής γραμμής 15900. Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις γυναίκες.
– Απαιτούμε οι αμβλώσεις να είναι προσβάσιμες για όλες τις γυναίκες και τους τρανς άνδρες, να είναι δωρεάν, ασφαλείς και να καλύπτονται πλήρως από το κράτος
– Υποχρεωτική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις μορφές αντισύλληψης για όλες τις γυναίκες
– Οργανώνουμε καμπάνιες κατά της σεξιστικής καταπίεσης, αναδεικνύουμε το φαινόμενο της γυναικοκτονίας, του βιασμού και της σεξουαλικής παρενόχλησης σε όλες τις γειτονιές, ενημερώνουμε για τα γυναικεία δικαιώματα.
– Καλούμε όλους τους άντρες να σταματήσουν κάθε σεξιστική συμπεριφορά, η πατριαρχία καταπιέζει την ανθρωπότητα στο σύνολό της.
– Γυναίκες, οργανωνόμαστε σε φεμινιστικούς συντονισμούς, στα συνδικάτα μας, δημιουργούμε ομάδες γυναικών εντός αυτών, διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.
