Σε μία αξέχαστη κίνηση υψηλού συμβολικού βάρους που μας λέει πολλά για τα σημεία των καιρών, τα ΜΑΤ θα καταστρέψουν και θα σκίσουν χιλιάδες από τα βιβλία της βιβλιοθήκης, ενώ στις βάρδιες τους δεκάδες ΜΑΤ πίνοντας μπύρες και βρίζοντας ελεεινά θα επιβλέπουν ανασφάλιστους εργάτες, τους οποίους θα βάζουν να καταστρέφουν αντιεξουσιαστικές υποδομές του κινήματος, όπως την βιβλιοθήκη, το θέατρο, και άλλους φτιαγμένους με κόπο χώρους δημόσιας ανασυγκρότησης και πολιτικής συμμετοχής στην Rosa Nera.
Έτσι, με την βία – γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαν – νόμιζαν ότι θα κλείσουν την ιστορία με την κατάληψη Rosa Nera, που συγκρότησε το ελευθεριακό κίνημα στα Χανιά, και κινητοποίησε αντιεμπορευματικές και αναρχικές πολιτικές και πολιτιστικές αξίες χρήσης. Αλλά η κατάληψη ήταν κάτι παραπάνω από αυτό. Ήταν ένας χώρος για όλα τα τοπικά κινήματα, όπως και τις πρωτοβουλίες των μειονοτήτων και όλων όσων παλεύουν για πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και το τέλος της βαρβαρότητας και την ανάδυση ενός πιο ανθρώπινου κόσμου χωρίς ταξική εκμετάλλευση, χωρίς φυλετικές και έμφυλες διακρίσεις.
Μετά την εκκένωση, η ταξική πάλη, η συλλογική μνήμη, οι αξίες των αναρχικών, της κοινωνικής εργατικής αριστεράς αλλά και των ανένταχτων ελεύθερων, κριτικών και ανήσυχων πνευμάτων της πόλης, όπως και η συλλογική δράση της ενότητας στην βάση απάντησαν μαζικά. Χιλιάδες άνθρωποι κινητοποιήθηκαν σε αλληλεγγύη με την Rosa Nera και ενάντια στην επιχείρηση καταστολής της, στην οποία συναρθρώνονται τόσο οι επιθυμίες εκμετάλλευσης του χώρου για τα κέρδη των λίγων, όσο και η ανάγκη τους να επιτεθούν στο χανιώτικο κίνημα.
Από τον Σεπτέμβρη παραμένει λοιπόν υπό αστυνομική κατοχή και αποκλεισμένος μετά από 16 χρόνια, ο άλλοτε προσβάσιμος και χωρίς εμπορευματική χρήση μοναδικός δημόσιος χώρος της αυλής της Rosa Nera.
Αξίζει επίσης να υπενθυμίσει κανείς πως η λειτουργία της Rosa Nera αποτελούσε και μία πολιτική εγγύηση και δέσμευση για την συνέχεια της αρχαιολογικής σκαπάνης στον Λόφο, ανεμπόδιστης από ανάλογες ξενοδοχειακές και πολίτικές αυθαιρεσίες των λαμόγιων, όπως σε άλλες περιοχές των Χανίων, ή στο Ελληνικό και στην Θεσσαλονίκη.
Αυτή την άνοιξη τα ρόδα ανθίζουν ξανά. Ο χειμώνας στον λόφο κράτησε ήδη 8 μήνες, όμως το ελευθεριακό κίνημα παρέμεινε στην πρώτη γραμμή στα Χανιά: με αγώνες μαζί με άλλες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις ενάντια σε μία διαχείριση που έφερε θάνατο, απολύσεις και επιχειρεί να φέρει νέα υποτίμηση του μισθού, της υγείας και της παιδείας. Αυτή η κατάσταση φτάνει στα όρια της ανοχής όλων μας και στο κοινωνικό αίτημα για το άνοιγμα της αυλής. Σε αυτό το αίτημα συναρθρώνονται όχι μόνο οι επιθυμίες για την επαναλειτουργία του ανοιχτού ελεύθερου και αντικαταναλωτικού δημόσιου χώρου αλλά και μία συμβολική απάντηση στο ακαταδίωκτο και τα εγκλήματα των εκμεταλλευτών και των καταπιεστών, των εργοδοτικών ενώσεων, όπως και των τελευταίων κυβερνήσεων που αποτελούν το πολιτικό τους προσωπικό.
Πριν λίγες μέρες ο Πέτσας περιοδεύοντας και πίνοντας κούπες εις υγείαν των κορόιδων, μαζί με τον δήμαρχο και την Ντόρα στα Χανιά, ανακάλυψε λεφτόδεντρα στους Άγιους Απόστολους. Είναι οι ίδιοι θεσμοί, και τα ίδια υπουργεία που μας λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για προσλήψεις (ακόμα και στην καθαριότητα που σε συνθήκες πανδημίας είναι πρώτης ανάγκης), επιδόματα, συντάξεις, μισθούς. Είναι οι ίδιοι που μας λένε ότι δεν υπάρχουν πόροι και χώροι για τους εκμεταλλευόμενους και τους καταπιεσμένους και μπουκώνουν με δημόσιο χρήμα τα Μ.Μ.Ε. για μια προπαγάνδα που όσο και να προσπαθεί δεν μπορεί πλέον να καλύψει την δυσαρέσκεια. Δυσαρέσκεια για την ανέχεια, την εργοδοτική αυθαιρεσία, την ανεργία και τις απολύσεις, το θανατικό λόγω της εσκεμμένης υποχρηματοδότησης της υγείας, τους αποκλεισμούς στην μόρφωση, την αύξηση του ωραρίου, τους μισθούς και τα επιδόματα πείνας, την αδυναμία να σκεφτεί κανείς το αύριο, την έλλειψη οποιουδήποτε οράματος πέραν από την εκμετάλλευση, την καταπίεση, τον συντηρητισμό, την συναισθηματική ανωριμότητα και τον ανορθολογισμό των καταπιεστών.
Η Rosa Nera 16 χρόνια ήταν κομμάτι των αγώνων ενάντια στην βαρβαρότητα. Μετά την εκκένωση της όχι μόνο δεν χάθηκε, αλλά άνθισε και τα κλαδιά της αγκάλιασαν και άλλα άνθη του κινήματος για την δικαιοσύνη και την ελευθερία.
Για τους λόγους αυτούς και για να κάνουμε ένα βήμα ακόμα προς την άνοιξη των εργατικών και των κοινωνικών εγχειρημάτων για την ανθρώπινη χειραφέτηση απαιτούμε:
-Να αποχωρήσει η αστυνομία από την Αγίου Μάρκου
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί στην πορεία το Σάββατο στις 15 Μαΐου στις 12:00 στην πλατεία Δημοτικής Αγοράς, στα Χανιά.
* ο στίχος “άνοιξη, τα δέντρα πετάνε προς τα πουλιά τους, είναι του Paul Celan.
