Ανακοίνωση της Ομάδας Γυναικών της Α.Π. Ροσινάντε για την απελευθέρωση της Sanae Taleb και τον αγώνα των έγκλειστων μεταναστριών
Στις 27/4/2016 ανακοινώθηκε η απελευθέρωση της Sanae Τaleb μετά από 13 μήνες αγώνων και αντοχής στις άθλιες συνθήκες κράτησης του κέντρου Ελληνικού. Το αίτημά της είναι να σταματήσει ο εξαναγκαστικός εγκλεισμός των μεταναστών/ριών από το Κράτος κατά τη διάρκεια εξέτασης των αιτήσεων ασύλου και η πλήρης νομιμοποίησή τους. Μπορεί εκείνη να κέρδισε το στοίχημα της απελευθέρωσης μέχρι την εξέταση της αίτησής της, όμως παραμένουν στον αέρα παραπάνω από 50 συγκρατούμενές της. Η κατάσταση για τους μετανάστες και τις μετανάστριες διατηρείται ως έχει από τα αυστηρά κριτήρια για νομιμοποιήση και από τις μακρόχρονες διαδικασίες για εξέταση των αιτήσεων.
Η ιστορία ξετυλίγεται με τη Sanae να πρωτοστατεί στον αγώνα των έγκλειστων μεταναστριών και να εμπνέει τις υπόλοιπες να τον στηρίξουν. Εκείνη, εργάτρια στη μαύρη εργασία χωρίς κοινωνικές παροχές, συνελήφθη από το Κράτος και την αριστερή κυβέρνησή του τον Απρίλη του ’15 για μη κατοχή χαρτιών. Διαμαρτυρόμενη για τη σύλληψή της και τη χωρίς αιτιολόγηση τρίμηνη παράταση του εγκλεισμού της (μετά το πέρας του εξαμήνου που είναι το ανώτατο όριο εγκλεισμού για ματανάστριες/ες χωρίς χαρτιά) ξεκίνησε αποχή συσσιτίου (31/10) με αποτέλεσμα την 6η μέρα οι αρχές να προχωρήσουν σε παράνομη απέλασή της έχοντας δώσει αρχικά υποσχέσεις για απελευθέρωση. Aντιστάθηκε σε αυτό το έκτρωμα και οι αρχές φρόντισαν να τη γυρίσουν πίσω με αίματα, σκισμένα ρούχα και κατηγορίες απείθειας, αντίστασης και φθορά ξένης περιουσίας, για τις οποίες δικάζεται στις 31/05.
Οι συνεχόμενες αποχές συσσιτίου της Sanaa συνοδεύτηκαν και από άλλες συγκρατούμενές της. Τα αιτήματά τους είναι:
«1. Κάνει πολύ κρύο μέσα, πρέπει να μένουμε στα κρεβάτια μας για να ζεσταθούμε.
2. Θέλουμε ελευθερία, γιατί δεν μας δίνουν ό,τι θέλουμε, όταν ζητάμε φάρμακα η απάντηση που παίρνουμε είναι όι η κυβέρνηση δεν έχει χρήματα. Θέλουμε ελευθερία για να πάμε έξω, στα σπίτια μας.
3. Δεν υπάρχει ζεστό νερό για να πιούμε ζεστό καφέ, ζεστό τσάι, μας είπαν ότι το μηχάνημα δεν δουλεύει.
4. Δεν επιτρέπουν να πάρουμε τίποτα απ’ έξω, από τα επισκεπτήριά μας. Όταν φέρνουν το φαγητό είναι πολύ κρύο και δεν μπορούμε να το φάμε. Όλα είναι κρύα και το ψωμί είναι σκληρό, σαν πέτρα.
Είμαστε οι γυναίκες από το τμήμα Ελληνικού. Γράφουμε αυτό σε σας για να γνωρίζετε πόσο κουρασμένες είμαστε. Συνεχίζουμε την απεργία πείνας. Δεν θέλουμε να φάμε γιατί χρειαζόμαστε την ελευθερία μας»
**Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ζωής γύρω στα τέλη Μαρτίου μία μετανάστρια απέβαλε ενώ είχαν προηγηθεί πολλαπλά παράπονα για τις αιμορραγίες της.
Η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας με την απόλυτη συναίνεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήρθε να σφραγίσει το διαχωρισμό προσφύγων και μεταναστριών/ών μην αναγνωρίζοντας την φτώχεια ως μορφή κοινωνικού πολέμου, καθιστώντας τις παρείσακτες μέσα στην κανονικοποιημένη κοινωνία μας. Με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η δύναμη πολλών φαντασμάτων που πλανιούνται στις ζωές τους και ιδίως στις ζωές των μεταναστριών. Τα φαντάσματα αυτά αποτελούν τις πολλαπλές καταπιέσεις τους ως γυναίκες, μετανάστριες, εργάτριες και κρατούμενες.
Κατά κύριο λόγο εργάζονται σε έμφυλα προσδιορισμένες εργασίες όπως καθαριότητα, φύλαξη παιδιών και ηλικιωμένων, σεξεργάτριες, υποχρεωμένες να υπακούν στον αποκαλούμενο ρόλο της γυναίκας μέσα και έξω από το σπίτι τους. Αυτές οι εργασίες ανήκουν συνήθως στη μαύρη εργασία καθορίζοντας τις μετανάστριες αόρατες στις κοινωνικές παροχές και σε οποιαδήποτε εργατική διεκδίκηση εναντίον των αφεντικών τους. Μέσα σε αυτό το τοπίο έχουν ακόμη να παλέψουν εναντίον στον ρατσισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ειδική μεταχείρισή τους επειδή είναι μετανάστριες που δεν τηρούν τα άκρως αυστηρά και άνευ ουσίας κριτήρια του εκάστοτε Κράτους και Κεφαλαίου. Τέλος, αν δεν τα τηρούν, τις βάζουν στα άθλια κέντρα κράτησης για απροσδιόριστο και αδικαιολόγητο χρόνο.
Η ομάδα γυναικών Ροσινάντε θαυμάζει και χαιρετίζει τον αγώνα των έγκλειστων μεταναστριών που μπαίνουν μπροστά από τα φαντάσματα και μάχονται εναντίον τους. Η απελευθέρωση της Sanae αποτελεί μία ανάσα αλλά ο δρόμος είναι μακρύς.
-Ελευθερία στις έγκλειστες μετανάστριες.
-Απόσυρση όλων των κατηγοριών εναντίον της Sanae Taleb.
-Πλήρης νομιμοποίηση όλων των μεταναστ-ρι-ών.
-Πλήρη εργατικά δικαιώματα στις μετανάστριες.
-Κάτω o ρατσισμός και η πατριαρχία.
