Η συμπλήρωση 50 χρόνων από τη μεγαλειώδη κοινωνική εξέγερση του Νοέμβρη, έρχεται σε μια εποχή κατά την οποία η κοινωνία, οι εργαζόμενες/ο,ι οι ελευθερίες και τα δικαιώματα, δέχονται μια συντριπτική επίθεση από το Κράτος και το Κεφάλαιο.
Με τα εργατικά δικαιώματα να έχουν συρρικνωθεί στο ελάχιστο, από τις πολιτικές που απαίτησε το Κεφάλαιο και άσκησαν οι κυβερνήσεις την τελευταία 10ετία, το εργατικό εισόδημα μειώνεται επιπλέον σήμερα από την ασύδοτη δράση του Κεφαλαίου.
Ταυτόχρονα, το Κράτος φροντίζει για την αναπαραγωγή και διεύρυνση ενός αυταρχικού πλαισίου, το οποίο να διασφαλίζει τη διαιώνιση του κοινωνικού σιωπητηρίου. Η εν ψυχρώ δολοφονία του 17χρονου Ρομά Χρήστου Μιχαλόπουλου από αστυνομικό, έρχεται να προστεθεί σε μια λίστα ρατσιστικών εγκλημάτων του ελληνικού κράτους, είτε αυτά αφορούν μεμονωμένες δολοφονίες Ρομά, όπως ο Νίκος Σαμπάνης και ο Κώστας Φραγκούλης, είτε μαζικές δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών/ριών, όπως αυτή στην Πύλο, όπου το ελληνικό κράτος διασφάλισε ότι θα πνιγούν 600 άνθρωποι χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Ο κοινωνικός και πολιτικός εκφασισμός προωθείται μέσω της ρατσιστικής συνενοχής, αλλά ταυτόχρονα διασφαλίζεται μέσα από μια σειρά νομοθετημάτων περιστολής των κοινωνικών δικαιωμάτων, ανάμεσά τους και το δικαίωμα στην απεργία.
Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, η αντιπαράταξη των κοινωνικών δυνάμεων είναι σήμερα αναντίστοιχη των αναγκών. Δέκα χρόνια κοινοβουλευτικών και κυβερνητικών ψευδαισθήσεων, που γνωρίζουν σήμερα τη χλεύη που τους αρμόζει, άφησαν το στίγμα τους στο εργατικό και τα κοινωνικά κινήματα, οδηγώντας τα σε μια απογοητευτική συρρίκνωση.
Κι όμως η ανάγκη για κοινωνική αντιπαράταξη, απέναντι στις πολιτικές φτωχοποίησης και μεγέθυνσης των ανισοτήτων που απαιτεί το Κεφάλαιο, στις πολιτικές του ρατσισμού, του αυταρχισμού και της περιστολής των δικαιωμάτων που προωθεί το Κράτος, απέναντι στην οικολογική καταστροφή και τη γέννηση μιας νέας μορφής κλίματικής ανισότητας που δημιουργεί ο καπιταλισμός, είναι πιο ζωτική και επείγουσα σήμερα. Αφορά την ίδια μας τη συλλογική και ατομική ύπαρξη, τις οποίες απειλεί η οικονομική και πολιτική εξουσία.
Μισό αιώνα μετά τον κοινωνικό ξεσηκωμό του Νοέμβρη, οι εξεγέρσεις παραμένουν η ένδειξη της ζωτικότητας απέναντι στις πολιτικές θανάτου του Κράτους και του Κεφαλαίου. Είναι η άρνησή μας να αποδεχθούμε έναν κόσμο βαρβαρότητας, σαν αυτή που βλέπουμε να εκτυλίσσεται στο έγκλημα της Γάζας σήμερα.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί τους/τις εργαζόμενους/ες, την κοινωνία και κάθε ανήσυχο άνθρωπο, σε μια διαδικασία αναγέννησης των κινηματικών δομών και των οργανώσεων εργατικής και κοινωνικής αντιπαράταξης, στην ενίσχυση των οργανωμένων δυνάμεων εργατικής αλληλεγγύης, στην ενίσχυση με μια κουβέντα ενός συνδικαλισμού αντικαπιταλιστικού και αντικρατικού.
Καλούμε στη συγκέντρωση και διαδήλωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου, μαζί με το μπλοκ της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ «ΔΗΚΕΟΣΙΝΗ» ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ, στις 3 μμ στην Πλατεία Κλαυθμώνος.
-ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
-ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ
-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ
-ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΡΙΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
