Εργαζόμενοι/ες στις κατασκευές.
Η κυβέρνηση και η εργοδοσία έχουν εξαπολύσει έναν άνευ προηγουμένου αντεργατικό πόλεμο. Τα δικαιώματά μας συρρικνώνονται, η ασφάλιση χτυπιέται, το εισόδημά μας εξανεμίζεται και μέσω της ακρίβειας και των αυξήσεων στα βασικά είδη. Την ίδια ακριβώς στιγμή, το κεφάλαιο πριμοδοτείται με ελαφρύνσεις και με ζεστό χρήμα από το ταμείο ανάκαμψης. Μέχρι και μέρος των ανατιμήσεων στα οικοδομικά υλικά θα καλύψει η κυβέρνηση για λογαριασμό των κατασκευαστών, αφού αποδέχτηκε το προκλητικό τους αίτημα για αναπροσαρμογή των τιμών στα έργα.
Στον κλάδο είμαστε σε φάση ανάκαμψης με τη δουλειά ειδικά την τελευταία χρονιά να έχει αυξηθεί σε ποσοστό άνω του 20%, χωρίς όμως αυτό να αντιστοιχεί στις απολαβές μας και τους όρους εργασίας. Το μεροκάματο βρίσκεται πιο χαμηλά από την προ κρίσης περίοδο. Στη συμβατική οικοδομή και τα εργοτάξια κινείται σε λίγο καλύτερα επίπεδα κυρίως στους έμπειρους παλιούς τεχνίτες ( αγγίζει τα 60-65 ευρώ) και στις εταιρίες παρατηρείται μια αύξηση η οποία έχει διαμορφώσει το μέσο μεροκάματο στα 40-50 ευρώ. Στα μικρά έργα υπάρχει πλέον μια στασιμότητα αφού υπήρξαν πιο νωρίς οι σχετικές αυξήσεις. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο για την πλατιά μάζα των βοηθών και των ανειδίκευτων, όπου η μισθολογική ψαλίδα μεγαλώνει απελπιστικά με εξευτελιστικά ημερομίσθια τα οποία με το ζόρι φτάνουν τα 30 ευρώ.
Τα ένσημα στις περισσότερες περιπτώσεις υπολείπονται του πραγματικού πληρωμένου ημερομισθίου αφού μπαίνουν – παράνομα με μια απλή υπεύθυνη δήλωση – με βάση το κατώτατο. Σε πολλές οικοδομές κολλιούνται ένα προς δύο ή προς τρία, ενώ στα μικρά έργα, τα μερεμέτια και τις ανακαινίσεις έχουν εξαφανιστεί. Μια σειρά από ειδικότητες, ασφαλίζονται με απλό ένσημο ως υπάλληλοι στεγασμένων (γυψοσανίδες, μονώσεις, δάπεδα, κατασκευή ΠΡΟΚΑΤ), αφού οι εργοδότες εκμεταλλεύονται νομοθετικά παραθυράκια και αντίστοιχους κωδικούς επαγγελμάτων που καλύπτουν οικοδομικές εργασίες.
Οι υπερωρίες ( κυρίως απλήρωτες) δίνουν και παίρνουν, με αποτέλεσμα να συμπιέζονται οι πραγματικές απολαβές ακόμα περισσότερο. Η αύξηση της πίεσης και η εντατικοποίηση της δουλειάς, αφήνουν πίσω νεκρούς και σακατεμένους συναδέλφους.
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι ανύπαρκτοι, δεν απαιτείται καθημερινή ηλεκτρονική καταγραφή των εργαζομένων για το σύνολο της οικοδομής, ενώ για το μικρό ιδιωτικό έργο δεν χρειάζεται ούτε καν βιβλίο παρουσίας. Με νόμο του 2020, οι εργοδότες απαλλάσσονται πλέον από την υποχρέωση έκδοσης άδειας για συγκεκριμένες οικοδομικές εργασίες.
Αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και για χιλιάδες μισθωτούς τεχνικούς που εργάζονται στα εργοτάξια ή σε γραφεία εταιριών, όπου κυριαρχεί η εργασία με μπλοκάκι κάτι που τους καθιστά όμηρους στις εργοδοτικές απαιτήσεις, τα εξαντλητικά ωράρια, οι απλήρωτες υπερωρίες, η ασυδοσία της τηλεργασίας, χωρίς άδειες και αναγνώριση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων.
Οι μισθοί για τους «παλιούς» που εργάζονται στα γραφεία των μεγάλων κατασκευαστικών κινούνται σε καλύτερα επίπεδα, ενώ για τα εργοτάξια και ειδικά για τους νεοπροσλαμβανόμενους δεν υπερβαίνουν τα 700 ευρώ.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση κι αφού χάθηκε πολύτιμος χρόνος, η Ομοσπονδία Οικοδόμων η οποία βρίσκεται ήδη σε διαπραγματεύσεις με τους κατασκευαστές, κήρυξε απεργία για τις 16 του Μάρτη, ενώ αντίστοιχη απόφαση αναμένεται και από το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών.
Η αρχική πρόταση της Ομοσπονδίας όπως είχε διαμορφωθεί ( 50 ευρώ μεικτό κατώτερο για τους ανειδίκευτους, 53 για τους βοηθούς, 56 για τους τεχνίτες) και κατατεθεί στους εργοδότες, βρίσκεται κάτω από τις πραγματικές ανάγκες και φυσικά κάτω ή απλά στα όρια του πραγματικού σημερινού ημερομισθίου. Ακόμα πιο χαμηλά βρίσκεται η τελική πρόταση -μετά την άρνηση των κατασκευαστών να αποδεχτούν το αρχικό αίτημα- για αύξηση των ημερομισθίων στο επίπεδο των 42 ευρώ. Στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη πρόταση στοχεύει στην αύξηση του κατώτερου μεροκάματου κυρίως του ανειδίκευτου εργάτη και στην υποχρεωτική πλέον αύξηση του ενσήμου πιο κοντά στα πραγματικά μισθολογικά δεδομένα. Είναι μια λογική άμυνας μακριά από τις πραγματικές ανάγκες και απαιτήσεις του κλάδου, ειδικά σήμερα που υπάρχει αύξηση της δουλειάς και μεγάλη ζήτηση χεριών.
Συνάδελφοι/ισσες.
Αντικειμενικά και με βάση τις συζητήσεις που προηγήθηκαν και γίνονται μέσα στους χώρους δουλειάς, η μάχη επικεντρώνεται στη σύμβαση, στο ένσημο και την οργάνωση του αγώνα για την ανατροπή του νόμου Χατζηδάκη. Δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος.
Να γίνουν τα εργοτάξια εστίες αντίστασης και ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης. Να κάνουμε την απεργία, δική μας υπόθεση.
- Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς. Ούτε βήμα πίσω από την αρχική πρόταση για αύξηση στα μεροκάματα ( 56 – 53 – 50 μεικτά ).
- Κατοχύρωση του 7ώρου – 5μέρου.
- Καθιέρωση καθημερινής ηλεκτρονικής καταγραφής των εργαζομένων στην οικοδομή και κατάργηση του νόμου του 2020 που απαλλάσσει τους εργοδότες από την υποχρέωση έκδοσης άδειας για συγκεκριμένες οικοδομικές εργασίες.
- Ένα οικοδομικό ένσημο για κάθε μέρα δουλειάς ανεξάρτητα από τη μορφή του έργου. Να σταματήσει το αίσχος με τις παράτυπα «στεγασμένες» ειδικότητες.
- Ενεργοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών. Κάλυψη με ΣΣΕ όλων των εργαζόμενων με εξαρτημένη σχέση εργασίας ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής . Να καταργηθεί το μπλοκάκι. Σχέσεις αορίστου χρόνου για όλους.
- Όχι στην ελαστική εργασία, την επισφάλεια, τη μαύρη εργασία, στο καθεστώς ενοικίασης εργαζόμενων.
Να πραγματοποιηθούν συνελεύσεις μετά την απεργία, ώστε να οργανωθεί ο αγώνας και ενόψει του δεύτερου απεργιακού σταθμού στις 6 του Απρίλη.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 16 ΜΑΡΤΗ
ΚΛΑΔΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ
