Η κατάρρευση του ορυχείου στην επαρχία Μανίσα της Τουρκίας και ο θάνατος εκατοντάδων εργατών, ανάμεσά τους και 15χρονων παιδιών δεν είναι απλά «μια κακή στιγμή» ή «ένα τραγικό ατύχημα» όπως κατά κόρων ακούγεται αλλά η ίδια η φύση, η απόλυτη ουσία αυτού του ανθρωποφάγου συστήματος που έχει κατσικωθεί πάνω από τα κεφάλια του παγκόσμιου προλεταριάτου και κάθε μέρα καταστρέφει και αφαιρεί ζωές.
Το αίμα των ανθρακωρύχων που χύθηκε στην Μανίσα είναι αποτέλεσμα των συνθηκών εργασίας, που επικρατούν στα ορυχεία: Μετά τις ιδιωτικοποιήσεις των ορυχείων, οι έλεγχοι ασφαλείας ήταν ανύπαρκτοι με την κυβέρνηση Ερντογάν να αγνοεί επιδεικτικά τις φωνές των συνδικάτων για το ζήτημα ενώ οι εργάτες που προσλαμβάνονταν από τα αφεντικά των ορυχείων δεν λάμβαναν καμία εκπαίδευση ή ενημέρωση. Οι ανθρακωρύχοι που σκοτώθηκαν στην Μανίσα ήταν απλά ένα φτηνό εργατικό δυναμικό, αναλώσιμο για τα αφεντικά και η δολοφονία τους δεν είναι παρά η προέκταση αυτής της αντιμετώπισης.
«Αυτά συμβαίνουν σε όλα τα ανθρακωρυχεία, είναι φυσιολογικό», δήλωσε για το περιστατικό ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ερντογάν. Μια δήλωση που προκάλεσε οργή στους συγγενείς των δολοφονημένων εργατών και πυροδότησε συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής στην περιοχή που βρισκόταν το ορυχείο. Παραδόξως, η δήλωση του Ερντογάν είναι ειλικρινής. Ναι, αυτά συμβαίνουν στα ανθρακωρυχεία. Ναι, είναι φυσιολογικό να σκοτώνονται άνθρωποι σε αυτά. Ναι, όλα αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα. Και όσο τσιράκια του Κεφαλαίου όπως ο Ερντογάν συνεχίζουν να κυβερνούν τις ζωές μας τόσο πιο «φυσιολογικά» θα είναι αυτά τα φαινόμενα.
Η καρδιά μας και η ψυχή μας βρίσκονται στα ταξικά αδέρφια μας στην Τουρκία που διαδηλώνουν και απεργούν μετά την δολοφονία των εκατοντάδων ανθρακωρύχων. Η αλληλεγγύη μας στον αγώνα τους είναι αδιαπραγμάτευτη, η στήριξη τους με όποιον τρόπο μας αναλογεί είναι δεδομένη. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα εργατικά ατυχήματα δεν είναι τίποτα άλλο από εργοδοτικές δολοφονίες και αποτελούν συστατικό στοιχείο ενός συστήματος που υπάρχει για να δολοφονεί σε όλο τον πλανήτη.
Είναι το ίδιο σύστημα που κάθε μέρα σκοτώνει μετανάστες στα ελληνικά σύνορα. Το ίδιο σύστημα που πνίγει ανθρώπους στην Λαμπεντούζα. Το ίδιο σύστημα που όπλισε τα χέρια των ναζί στην Οδησσό. Το ίδιο σύστημα που καταστρέφει ζωές στην Βραζιλία ενόψει του Μουντιάλ. Είναι ο καπιταλισμός, δεν έχει σύνορα και θα τον καταστρέψει μόνο η διεθνιστική αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και η διεθνής οργάνωση των συμφερόντων της.
-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣTOΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
-ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΩΝ ΤΗΣ ΜΑΝΙΣΑ, ΟΡΓΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΤΟΥΣ
-ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ