Την «τακτική της ανάσχεσης», όπως αποκάλεσε ο Κατρούγκαλος, ακολούθησαν το βράδυ της Δευτέρας, 9 Απριλίου, ελληνικά στρατεύματα της νησίδας Ρω εξαπολύοντας 20 προειδοποιητικά πυρά κατά τουρκικού ελικοπτέρου, το οποίο βρισκόταν με σβηστά φώτα σε τουρκική εναέρια περιοχή. Η αιτιολογία ήταν πως το τουρκικό ελικόπτερο «βρισκόταν χαμηλά», με αποτέλεσμα ο ελληνικός στρατός να θεωρήσει αυτονόητη την χρήση πυροβολισμών. Όπως γίνεται εμφανές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αναπροσδιορίζει την λέξη ανάσχεση δίνοντας της νέα έννοια, αυτήν της εντελώς επιθετικής και προκλητικής στρατιωτικής τακτικής κατά του τουρκικού στρατού.
Το επεισόδιο της Δευτέρας δεν είναι η αρχή της ελληνικής προκλητικότητας στα σύνορα. Εδώ και μήνες, το ελληνικό κράτος αφιερώνει δεκάδες εκατομμύρια για την ενίσχυση των στρατευμάτων του, κατοχυρώνοντας την πρωτιά στα Βαλκάνια από πλευράς στρατιωτικής ισχύος. Εξοπλίζει τα σύνορα με χιλιάδες στρατιώτες και πολεμοφόδια κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών, διοργανώνει αιφνιδιαστικά ασκήσεις τύπου Πυρπολητής για την κατάληψη βραχονησίδων. Τον τόνο δίνει σταθερά ο καμένος υπουργός Εθνικής Άμυνας με συνεχείς δηλώσεις εθνικιστικού και πολεμικού παροξυσμού, ενώ δεν παραλείπει να τον σιγοντάρει και ο αρχηγός του ελληνικού κράτους Πρ. Παυλόπουλος με αλυτρωτικές δηλώσεις τύπου «δεν έχουμε την επικράτεια που θα έπρεπε να έχουμε ιστορικά».
Αν αυτή η στρατηγική αποκαλείται «παρεμπόδιση επικίνδυνου φαινομένου» από την κυβέρνηση, τότε ο ελληνικός εθνικισμός δεν γνωρίζει καλά ελληνικά. Το επεισόδιο της Δευτέρας υπήρξε μια απρόκλητη επιθετική ελληνική κίνηση η οποία συντελεί στην όξυνση των σχέσεων στο Αιγαίο και απειλεί με νέα «θερμά επεισόδια» τύπου Ιμίων. Για το ελληνικό κράτος, όμως, αποτελεί πάγια τακτική η συγκάλυψη της επιθετικότητας του προς άλλα κράτη. Από την μία συμμαχεί με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, παρουσιάζοντας την συμμαχία ως αποτέλεσμα εξωτερικής πίεσης που δεν αφήνει περιθώριο για άλλη επιλογή, επομένως ως μία θέση αναγκαστικής υποταγής προς «ξένες μεγάλες δυνάμεις», και από την άλλη προκαλεί διαρκώς το ίδιο θερμά επεισόδια παρουσιάζοντας τα ως αμυντική πολιτική, εν προκειμένω από την Τουρκία.
Η Ελλάδα ακολουθεί μια πολιτική «πολεμικής γυμναστικής έντασης» στο Αιγαίο, η οποία εγκυμονεί κινδύνους συρράξεων και θανάτων.
Αναμφίβολα, ο Ερντογάν είναι ένας δικτάτορας που βρίσκεται σε εθνικιστικό και μιλιταριστικό παραλήρημα, παράλληλα όμως δεν παύει να ισχύει ότι η εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους κολυμπάει στο πλαίσιο του εθνικισμού και της μιλιταριστικής έξαρσης, το οποίο δεν διαφέρει ουσιαστικά από αυτό της αντίπερα όχθης.
Όσο το σίριαλ Ελλάδα-Τουρκία παίζεται σε επανάληψη στην τηλεόραση, όσο το ελληνικό κράτος δεν αφήνει την Δημοκρατία της Μακεδονίας να κρατήσει το όνομα της, όσο η ελληνική επιθετικότητα συνεχίζει χωρίς να καταγγέλλεται, όσο κομμάτια του κινήματος φαντασιώνονται την ύπαρξη κάποιου «υγιούς πατριωτισμού», τόσο ο εθνικισμός θα καταλαμβάνει περισσότερο χώρο στην ελληνική κοινωνία.
Είναι ο ίδιος εθνικισμός που επιτρέπει στις άρχουσες τάξεις σε κρίσιμες στιγμές, όχι μόνο να κρύβουν πίσω από αυτόν τις εσωτερικές συγκρούσεις μιας κοινωνίας, την φτώχεια, την ανεργία, την καταπάτηση των δικαιωμάτων, αλλά και να τις οξύνουν στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος».
Αποτελεί επείγουσα ανάγκη, το κοινωνικό κίνημα να αντιταχθεί άμεσα σε κάθε μορφή ελληνικής εθνικής ενότητας για ένα ενιαίο ελληνικό εθνικό συμφέρον, το οποίο αποτελεί συμφέρον μόνον του ντόπιου κεφαλαίου. Η διοργάνωση διεθνιστικών πρωτοβουλιών και αγώνων σε κάθε πεδίο παρέμβασης, που θα καταγγέλλουν την πρόκληση πολεμικού κλίματος και θα αντιπροτείνουν την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς και τον πόλεμο ανάμεσα στις τάξεις, ξεκινώντας από τον διεθνιστικό, αντιπολεμικό και αντιεθνικιστικό γιορτασμό της φετινής πρωτομαγιάς, αποτελούν πρώτη προτεραιότητα της επόμενης περιόδου
-ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ
-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
-ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥΣ
-ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ
-ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΕ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ, ΣΤΟΠ ΣΤΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΘΑΝΑΤΟΥ
