Σε όλη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η ακροδεξιά σημειώνει έξαρση που γεννιέται από τις ίδιες τις κυβερνήσεις και που τροφοδοτείται από την ξενοφοβία, την οικονομική αστάθεια και την κρατικά υποστηριζόμενη προπαγάνδα που κατηγορεί τους μετανάστες ως αποδιοπομπαίους τράγους για τις συστημικές αποτυχίες. Από τις φασιστικές συμφωνίες Μητσοτάκη και Μελόνι μέχρι την άνοδο των νεοναζιστικών δικτύων στη Γερμανία και την αναζωπύρωση του Τραμπισμού στις ΗΠΑ, οι φασιστικές δυνάμεις φαίνεται να κερδίζουν έδαφος ως αντιδραστικές. Αυτά τα κινήματα είναι άμεσα προϊόντα του καπιταλισμού σε αιώνια κρίση. Το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να απαντήσει με άμεση δράση, κοινοτική αυτοάμυνα και διεθνή αλληλεγγύη. Οφείλουν να οικοδομηθούν δίκτυα υπό την καθοδήγηση των εργαζομένων που θα αντιστέκονται τόσο στην κρατική όσο και στη φασιστική βία, να διαλύσουμε τα συστήματα που δημιουργούν την ανισότητα και να σφυρηλατήσουμε έναν κόσμο όπου κανείς δεν θα είναι αναλώσιμος.
Για μια ακόμη παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού θα πρέπει να σταθούμε σε ακλόνητη αλληλεγγύη με όλους τους εκτοπισμένους ανθρώπους, ενάντια στις βίαιες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των καπιταλιστικών δομών της που δημιουργούν, εκμεταλλεύονται και απορρίπτουν ανθρώπινες ζωές στο κυνήγι του κέρδους και της εξουσίας. Η μετανάστευση δεν είναι έγκλημα. Είναι συνέπεια του πολέμου, της οικονομικής λεηλασίας και της καταστροφής του κλίματος -εφιαλτικές πραγματικότητες που επιβάλλονται από τα ίδια τα κράτη που οχυρώνουν τα σύνορά τους ενάντια στα θύματα των πολιτικών τους.
Η αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας είναι μια πολιτική υπολογισμένης βαρβαρότητας. Από τη στρατιωτικοποίηση της Frontex, η οποία διευκολύνει το κυνήγι των προσφύγων στη Μεσόγειο, μέχρι τις απάνθρωπες πολιτικές ασύλου που εξαναγκάζουν χιλιάδες ανθρώπους στην εξαθλίωση, η ΕΕ έχει αίμα στα χέρια της. Μόνο το 2023, περισσότεροι από 3.100 πρόσφυγες πνίγηκαν στη Μεσόγειο προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον πόλεμο και την οικονομική καταστροφή, ενώ τα ευρωπαϊκά κράτη συνέχισαν να ποινικοποιούν τις ανθρωπιστικές προσπάθειες διάσωσης. Τα στατιστικά αυτά δεν αποτελούν ατυχήματα, αλλά πολιτική.
Η Ελλάδα, ως κράτος-προμετωπίδα της Ευρώπης-Φρούριο, πρωτοστατεί στην πολιτική αυτή με τις συστηματικές επαναπροωθήσεις και φυλακίσεις προσφύγων. Η Ελληνική Ακτοφυλακή, υπό τις εντολές της ελληνικής κυβέρνησης, έχει επανειλημμένα τουλάχιστον εγκαταλείψει πρόσφυγες στη θάλασσα, με το ναυάγιο της Πύλου να αποτελεί ένα πρωτοφανές έγκλημα με 550 νεκρούς. Εκθέσεις διεθνών οργανισμών έχουν καταγράψει τουλάχιστον 40.000 επαναπροωθήσεις από το 2020, μια ξεκάθαρη παραβίαση των νόμων περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ οι Αμυγδαλέζες γεμίζουν σε συνθήκες τέτοιες που να ωθούν τους κρατούμενους πρόσφυγες σε αυτοκτονία. Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου ο διορισμός του ακροδεξιού Μάκη Βορίδη ως Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου απλώς εδραιώνει περαιτέρω τη ρατσιστική και φασιστική στάση του ελληνικού κράτους. Ο Βορίδης, στην ανάληψη των καθηκόντων του βγήκε περήφανος για τη φασιστική ιδεολογία που τον χαρακτηρίζει σε όλη του την πολιτική σταδιοδρομία και δήλωσε μπροστάρης στον αγώνα απέναντι στους μετανάστες.
Η υποκρισία της Ελλάδας και της ΕΕ κορυφώνεται στη μεταχείριση των μεταναστών εργαζομένων. Το ίδιο σύστημα που εξευτελίζει τους πρόσφυγες εκμεταλλεύεται πρόθυμα την εργασία τους. Οι μετανάστες εξαναγκάζονται σε επισφαλείς, κακοπληρωμένες και επικίνδυνες θέσεις εργασίας, ιδίως στη γεωργία, τις κατασκευές και τη βιομηχανία. Στον αγροτικό τομέα της Ελλάδας, χιλιάδες εργάτες χωρίς χαρτιά υπόκεινται σε συνθήκες που μοιάζουν με σύγχρονη δουλεία. Η διαβόητη υπόθεση της Μανωλάδας το 2013 ήταν και είναι κανονικότητα, είναι η ουσία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Ωστόσο, παρά τον αναντικατάστατο ρόλο τους στην οικονομία, οι μετανάστες συνεχίζουν να στερούνται δικαιωμάτων, μένουν απροστάτευτοι, κυνηγούνται από τις φασιστικές γκρούπες που δουλεύουν για τα κράτη και είναι συχνά οι πρώτοι που υφίστανται την κρατική καταστολή.
Τέλος, δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η ίδια ΕΕ που επενδύει και στο μάρκετινγκ για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ενεργά συνένοχη στη συνεχιζόμενη γενοκτονία του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού. Η Ελλάδα, ευθυγραμμιζόμενη με τα αφεντικά της σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, συνεχίζει να αναπτύσσει στρατιωτικούς και οικονομικούς δεσμούς με το Ισραήλ, μέχρι και διπλωματική κάλυψη για εγκλήματα πολέμου. Τη βδομάδα αυτή γίναμε μάρτυρες 400 νεκρών στην Παλαιστίνη “εν μέσω εκεχειρίας”. Την ίδια ώρα η ΕΕ χρηματοδοτεί και υποστηρίζει πολιτικά το κράτος απαρτχάιντ, ενώ ποινικοποιεί τον φιλοπαλαιστινιακό ακτιβισμό εντός των συνόρων της. Οι πρόσφυγες από την Παλαιστίνη, τη Συρία και το Αφγανιστάν δεν φεύγουν απλώς από τη γενική βία – φεύγουν από τα ίδια τα καθεστώτα που ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός υποστηρίζει και εξοπλίζει με τις ευλογίες μιας δεξιάς που βλέπει πόλεμο του καλού λευκού απέναντι στο κακό Ισλάμ.
Αυτή την Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού, απορρίπτουμε τις ψευδείς αφηγήσεις του φιλελεύθερου ανθρωπισμού που συγκαλύπτουν το βασικό ζήτημα: το κράτος και ο καπιταλισμός είναι οι βασικές αιτίες του ρατσισμού, του εκτοπισμού, της εκμετάλλευσης και της γενοκτονίας. Απαιτούμε:
- Τέλος στις επαναπρoωθήσεις, σε φράχτες, στα κέντρα κράτησης και στην ποινικοποίηση της μετανάστευσης.
- Πλήρη δικαιώματα, ίσες αμοιβές και προστασία για όλους τους μετανάστες εργάτες.
- Την άμεση διακοπή των δεσμών με το Ισραήλ και τον τερματισμό της συνενοχής Ελλάδας-ΕΕ στη γενοκτονία.
- Τη διάλυση των κρατικών δομών που δημιουργούν και διαιωνίζουν την καταπίεση.
Οι πρόσφυγες δεν αποτελούν κρίση. Η πραγματική κρίση είναι ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός και ο εθνικισμός. Η μόνη λύση μπορεί να προέλθει από την ταξική οργάνωση, τη συλλογική και τη διεθνιστική αλληλεγγύη χωρίς σύνορα, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
Κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος!
Να γκρεμιστεί η Ευρώπη φρούριο!
Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
* Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε θα συμμετέχει 22 και 23 Μαρτίου στο 1ο AntifaCon στην Τεχνόπολη.
