Για άλλη μια φορά το Κράτος αποδεικνύει ότι πέρα από «αδελφός της βίας» είναι πρώτου βαθμού συγγενής της δολοπλοκίας, της χειραγώγησης και του ψεύδους. Στις 18 Νοεμβρίου συνελήφθη και στις 22 προφυλακίστηκε ο Νίκος Ρωμανός, με αφορμή ένα υποτιθέμενο μερικό δακτυλικό αποτύπωμα που βρέθηκε σε μια πλαστική σακούλα. Η σακούλα αυτή υποτίθεται ότι βρέθηκε στο σπίτι του αναρχικού Κυριάκου Ξυμητήρη στους Αμπελόκηπους, όπου πρόσφατα βρήκε τραγικό τέλος λόγω μιας έκρηξης που προκάλεσε κατά λάθος. Από την έκρηξη τραυματίστηκε πολύ σοβαρά η Μαριάννα Μ. η οποία προφυλακίστηκε. Σ’ αυτό το διαμέρισμα δεν έμεινε τίποτα άθικτο, εκτός από μια σακούλα που είχε το μερικό αποτύπωμα ενός ανθρώπου, τον οποίο η αντιτρομοκρατική έχει στο στόχαστρο από το 2013.
Είναι, πράγματι, απορίας άξιο πώς βρίσκονται τέτοιες αποδείξεις μέσα σε ένα μέρος που έχει κατακαεί, ενώ σε άλλες υποθέσεις προκειμένου να μην βρεθούν στοιχεία οι έρευνες αργούν να γίνουν για μέρες ή αφήνονται να φύγουν από το μάταιο τούτο κόσμο όσοι μάρτυρες υπάρχουν για να τεκμηριώσουν την όποια ενοχή προσώπων. Μάλλον το κράτος δικαίου κρίνει ανά περίπτωση. Αν πρόκειται για έναν αναρχικό φροντίζει να τον κατασκευάσει ως ένοχο κι ας μην είναι, ενώ όταν πρόκειται, π.χ., για έναν πολιτιστικό ταγό της κυβέρνησης ή έναν στυλοβάτη της εθνικής ανάπτυξης οι όροι αντιστρέφονται. Φυσικά, ένα κινητό αντικείμενο όπως μια πλαστική σακούλα από σούπερ-μάρκετ θα μπορούσε να έχει πάνω τα αποτυπώματα οποιουδήποτε ανθρώπου, αλλά κατά κάποιο τρόπο όλοι και όλες θα μπορούσαμε να είμαστε ένοχοι, αν τηρούμε τις πολιτικές ή ταξικές προϋποθέσεις γι’ αυτό. Μια τέτοια ακροδεξιά κυβέρνηση κρίνει ότι είναι τόσο ισχυρή, ενεργεί μέσα σε μια κοινωνική δυναμική που εκδηλώνει ή ανέχεται συντηρητικές και κανιβαλιστικές τάσεις, ώστε να επιβάλλει ότι όσοι/ες δραστηριοποιούνται στο αντικαπιταλιστικό κίνημα είναι ένοχοι μέχρι την απόδειξη του αντιθέτου, ή ακόμη χειρότερα δεν χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα και καταδικάζονται απευθείας με πυροβολισμό, στην περίπτωση που είναι όχι πολιτικά επικίνδυνοι αλλά απλά Ρομά και στον πάτο της κοινωνικής διαστρωμάτωσης.
Ο Ρωμανός δήλωσε πως δεν είχε ούτε καν κοινωνικές επαφές με τον Ξυμητήρη, πόσο μάλλον πολιτικές. Έχουμε κάθε λόγο να τον πιστεύουμε, διότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που ποτέ δεν αρνήθηκε τις πολιτικές του πράξεις, αντιθέτως με περηφάνια τις έκανε σημαία του και τις υποστήριζε μέχρι τέλους. Από το 2019 που αποφυλακίστηκε δεν έχει καμία σχέση με παρόμοιες δράσεις. Είναι προφανές ότι πρόκειται για ακόμα μια στημένη υπόθεση από τις κατασταλτικές δυνάμεις. Ένας αναρχικός αποδιοπομπαίος τράγος, μιας και πρόκειται για «σεσημασμένο αναρχικό με παρελθόν» κ.λπ.. Αυτό το ψέμα δεν θα καταφέρει να πείσει κανέναν νοήμων άνθρωπο, και θυμίζει την στημένη σκευωρία κατά της Ηριάννας Β.Λ.. Ο Νίκος Ρωμανός επιλέχθηκε ίσως κι ως πιο γνωστό πρόσωπο για τα μηντιακά δεδομένα κι εντός μιας χρονικής συγκυρίας που η κυβέρνηση χρειάζεται να συσπειρώσει γύρω της, με το δόγμα της μηδενικής ανοχής για την επιβολή του νόμου και της τάξης, τους πιο συντηρητικούς οπαδούς της μιας κι ο ενδοπαραταξιακός της αντίπαλος, ο Σαμαράς, απειλεί να τους συσπειρώσει πολιτικά εκείνος.Οι πρόσφατες μαζικότατες πορείες για την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 και στη γενική απεργία στις 20 Νοέμβρη ανέδειξαν μια αστυνομία που βρίσκεται με το «χέρι στη σκανδάλη», καθώς μπορεί να μην διενέργησε κάποια επίθεση, όμως οι μαζικές προσαγωγές για γελοίες αφορμές κατέδειξαν ότι το αστυνομικό κράτος καλά κρατεί, όπως συνέβη και με το συνάδελφο συνδικαλιστή, μέλος του ΣΕΤΗΠ και της Ταξικής Πρωτοβουλίας Βάσης Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής, που συνελήφθη επειδή έφερε τα «όπλα» που λέγονται σημαίες για την απεργιακή πορεία.
Ως Α.Π. Ροσινάντε κρίνουμε ότι το εργατικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα έχει κάθε λόγο να έρθει σε αντιπαράθεση με την ταξική, κανιβαλιστική και δυστοπική πολιτική του ελληνικού κράτους σε κάθε πεδίο εκδήλωσής της, από τη συστηματική οργάνωση της φτώχειας και της καταπίεσης της εργατικής τάξης από το Κεφάλαιο, τα εργατικά «ατυχήματα», τις μαζικές δολοφονίες στην Πύλο, τον Έβρο, το Αιγαίο, τα καμπς, την υποστήριξη του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ ή την ενίσχυση με όπλα της Ουκρανίας στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, την προκλητική καταστροφή ολόκληρων περιοχών από τις πυρκαγιές ή τις πλημμύρες. Τέλος ενάντια στην βάρβαρη καταστολή ως το έσχατο μέσο απρόσκοπτης συνέχισης όλων των παραπάνω.
ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ
