Η Νατάσα Τσουκαλά, δικηγόρος που βρέθηκε για πολλά χρόνια στο πλευρό των καταπιεσμένων και των θυμάτων καταστολής, δίνει μάχη για τη ζωή της στον Ευαγγελισμό. Ακόμα κι αν την κερδίσει είναι πολύ πιθανό να μην καταφέρει να σώσει το πόδι της.
Το χτύπημα που δέχθηκε η Νατάσα Τσουκαλά δεν ήταν ένα εκδικητικό χτύπημα από αστυνομικό, δεν ήταν αποτέλεσμα ενέδρας που έστησαν ακροδεξιοί φασίστες. ‘Ηταν αποτέλεσμα μια φωτοβολίδας που έπεσε σε ευθεία βολή μέσα σε κατοικημένη περιοχή, από κάποιο μέλος από τις ομάδες αυτές που εδώ και κάποιον καιρό επιχειρούν με την ανοχή μεγάλου τμήματος του κινήματος να εκκενώσουν τον αναρχισμό από όλο το ανθρωπιστικό, αλληλέγγυο, κοινωνικό και ελευθεριακό περιεχόμενό του.
Θα ήμασταν ανειλικρινείς αν παριστάναμε ότι πέσαμε από τα σύννεφα. Είναι αρκετά χρόνια τώρα που ομάδες που αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικές λειτουργούν σε αντίθεση με κάθε αρχή της ελευθεριακής και της αναρχικής σκέψης:
Εκεί όπου ο αναρχισμός προτάσσει την αλληλεγγύη, αυτές προτάσσουν τον ανταγωνισμό.
Εκεί όπου ο αναρχισμός προτάσσει την κοινωνικότητα, αυτοί προτάσσουν τον ατομικισμό.
Εκεί όπου ο αναρχισμός προτάσσει την σύνθεση και τη δημιουργία, αυτοί προτάσσουν την τυφλή βία και τον μιλιταρισμό.
Εκεί που ο αναρχισμός προτάσσει την ελευθερία και τη ζωή, αυτοί προτάσσουν τον κυνισμό, τη συνωμοσία, την «αποτελεσματικότητα» και τη λατρεία της δύναμης.
Τις είδαμε να δρουν τον Σεπτέμβριο του 2014 στο Κερατσίνι, όταν κόντεψαν να σκοτώσουν την συντρόφισσα Κ.Κ., χτυπώντας την με λοστό στο κεφάλι επειδή διαφωνούσε με το σπάσιμο των… ΚΕΠ. Τις είδαμε να επιτίθενται σε εκδηλώσεις και πάρτι αντικαπιταλιστικών οργανώσεων, χτυπώντας γυναίκες, συντρόφισσες και συντρόφους για να πάρουν το ταμείο. Τις είδαμε να επιτίθενται σε συντρόφισσες και συντρόφους που έστηναν τα τραπεζάκια τους στο Πολυτεχνείο του 2015. Τις είδαμε και στο τριήμερο του Πολυτεχνείου, να αποκλείουν τις υπόλοιπες τάσεις από τον χώρο και να πετάνε πέτρες σε όποιον πλησιάζε το στρατόπεδό τους.
Τις είδαμε κυρίως, να υπερασπίζονται κατά κανόνα με υπερηφάνεια τη δράση τους την επόμενη μέρα. Όπως χθες και σήμερα, με το ναζιστικής προέλευσης και απύθμενης χυδαιότητας επιχείρημα της «παράπλευρης απώλειας» ή με την ελεεινή γκεμπελίστικη απόπειρα να παρουσιάσουν τη Νατάσα Τσουκαλά ως συνεργάτιδα της αστυνομίας.
Η εικόνα που κυκλοφόρησε από τον βαρύ τραυματισμό της Νατάσας Τσουκαλά, δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην αμφιβολία: οι ομάδες αυτές λειτουργούν με απόλυτη αδιαφορία προς την ανθρώπινη ζωή, που είναι το μέτρο κάθε ελευθεριακής και εξεγερτικής αντίληψης, προκειμένουν να επιδοθούν σε ασκήσεις δύναμης, επιβολής, κυριαρχίας και εξουσίας. Οι ομάδες αυτές δεν αντιμάχονται το Κράτος, λειτουργούν ως ένα εν δυνάμει Κράτος που διεκδικεί την αυθαίρετη εξουσία για λογαριασμό τους.
Δεν έχει απομείνει καμία απολύτως δικαιολογία για να συνεχιστεί η ανοχή του κινήματος απέναντι σε αυτές τις ομάδες. Η πρακτική τους προσβάλει, συκοφαντεί, αδυνατίζει και ντροπιάζει το κοινωνικό και το ελευθεριακό κίνημα και κάθε αγώνα για μια κοινωνία χωρίς επιβολή. Η μοναδική τους συνεισφορά είναι η σχετικοποίηση της καταστολής, σαν αυτή που είδαμε να εκτυλίσσεται από τις αστυνομικές δυνάμεις το βράδυ της Παρασκευής, απέναντι σε διαδηλωτές που επέστρεφαν από την πορεία στη λεωφόρο Αλεξάνδρας και απέναντι στην γειτονιά των Εξαρχείων, που πέρα από τη δυσφήμιση των ΜΜΕ και των πολιτικών παπαγάλων έχει κάθε τόσο να αντιμετωπίσει και την εισβολή των ΜΑΤ εν είδει κατοχικού στρατού.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί κάθε ελευθεριακή και αντικαπιταλιστική οργάνωση, κάθε άνθρωπο που παλεύει για την ελευθερία, σε συντονισμό για την αυτοάμυνα του κινήματος, τόσο απέναντι στην κρατική καταστολή που παραμένει η ίδια είτε κυβερνά η «Δεξιά» είτε κυβερνά η «Αριστερά» όσο και απέναντι σε φαινόμενα αντικοινωνικής βίας, περιφρόνησης της ανθρώπινης ζωής και απόπειρας να υποκατασταθούν οι κοινωνικές διεργασίες από έναν ατελείωτο τυφλό μιλιταρισμό.
Βρισκόμαστε στο πλάι της Νατάσας Τσουκαλά και κάθε ενός από τα εκατοντάδες θύματα της αστυνομικής βίας της Παρασκευής 17/11
-Ενάντια στον ανταγωνισμό, η αλληλεγγύη.
-Περιφρουρούμε τις ελευθεριακές και κοινωνικές αρχές του κινήματος, από απόπειρες εκτροπής προς τη λατρεία της δύναμης και τον μιλιταρισμό.
-Οργανωνόμαστε απέναντι στη φτώχεια, την καταστολή και κάθε είδος επιβολής και κυριαρχίας.
-Παλεύουμε για την οριζόντια ελευθεριακή οργάνωση των καταπιεσμένων σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε αμφιθέατρο και κάθε γειτονιά.
-Για την ελευθερία του καθενός και την ισότητα όλων.
