Εδώ και πέντε μήνες, ένα δικαστικό πραξικόπημα που απλά εδραιώνει τον ρόλο της δικαιοσύνης ως το μακρύ χέρι του Κράτους και του Κεφαλαίου και ως τον αντικειμενικό και βασικό μηχανισμό καταστολής των κοινωνικών αγώνων, έχει επιβάλλει σε δυο ανθρώπους τον εγκλεισμό τους στη φυλακή με ανύπαρκτα στοιχεία και με μηδαμικές αποδείξεις. Εδώ και πέντε μήνες, η Ηριάννα Β.Λ. και ο Περικλής Μ. είναι τα δυο θύματα μιας αυταρχικής ροπής που λαμβάνει χώρα μέσα στους κόλπους της δικαιοσύνης και η οποία στοχεύει στο να καταργήσει εργασιακά και κοινωνικά δικαίωματα και να κάνει κάθε κοινωνική κίνηση αντίστασης να σωπάσει.
Η Ηριάννα Β.Λ. και ο Περικλής Μ. δεν βρίσκονται στη φυλακή για νομικούς λόγους. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να μετουσιώνει σε σοβαρό τον ισχυρισμό ότι έχουν πάρει μέρος σε παράνομες πράξεις. Τιμωρούνται λόγω των κοινωνικών τους σχέσεων. Τιμωρούνται απλά εξαιτίας των συναναστροφών τους. Η πρόθεση του δικαστηρίου να πολιτικοποιήσει τη δίκη είναι εξόφθαλμη. H απόφαση της συνέχισης των φυλακίσεών τους πέρα και έξω από κάθε νομικής φύσης λογική, η προκλητική στάση του δικαστηρίου να απαξιεί ακόμα και να τεκμηριώσει με νομικά επιχειρήματα την απόφαση του εγκλεισμού τους, αποτελεί τη συνειδητή απόφαση της δικαιοσύνης να στείλει το μήνυμά της παντού: τα κοινωνικά κινήματα θα βρίσκονται στο στόχαστρο της δικαιοσύνης από θέση αρχής.
Η Ηριάννα και ο Περικλής είναι τα άμεσα θύματα μιας ανεξάρτητης ατζέντας από την πλευρά των δικαστικών, που εδώ και μήνες διαμορφώνουν ένα δικαστικό πλαίσιο αποφάσεων που παρανομοποιεί τον συνδικαλισμό και ενισχύει την δύναμη των εργοδοτών. Μέσω της Ηριάννας και του Περικλή, η δικαιοσύνη επικυρώνει αυτή τη διαδικασία με μια στοχοποίηση μαζικού παραδειγματισμού. Φυσικά, μπροστά σε όλα αυτά, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι προφανείς.
Τα κροκοδείλια δάκρυα διαφόρων υπουργών και κυβερνητικών στελεχών για τον εγκλεισμό της Ηριάννας και του Περικλή θα προκαλούσαν μαζικά γέλια αν δεν ήταν εξοργιστικά. Άλλωστε, παρά τις κυβερνητικές κλάψες πως δεν μπορούν να ελέγξουν τους δικαστικούς, είναι η ίδια η κυβέρνηση που εδώ και 2,5 χρόνια όχι μόνο αφήνει ανέγγιχτο αλλά ενισχύει διαρκώς το νομικό πλαίσιο των περασμένων κυβερνήσεων που διαμορφώθηκε με μοναδικό στόχο την καταστολή των αντιστάσεων και την ποινικοποίηση των κινημάτων.
Πέρα και έξω από διαφόρων ειδών καταστροφικές λογικές περί «μικρότερου κακού», τα κινήματα αντίστασης οφείλουν να το θυμούνται: κανένα σχέδιο καταστροφής και φτωχοποίησης μιας ολόκληρης τάξης, όπως αυτό που αντικειμενικά εφαρμόζει η κυβέρνηση, δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς μια ταυτόχρονη ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών του Κράτους. Η ιδέα πως μπορεί η εργατική τάξη να πληρώνει το μάρμαρο των «δύσκολων καιρών» σε οικονομικό επίπεδο αλλά ταυτόχρονα θα εγκαθιδρυθεί μια θεσμική προστασία σε επίπεδο κοινωνικών δικαιωμάτων, είναι μια αστεία ιδέα. Η Ηριάννα και ο Περικλής είναι τα πιο χαρακτηριστικά θύματα της εκκωφαντικής διάψευσης αυτής της φαντασίωσης.
Το κίνημα αλληλεγγύης οφείλει να γίνει η συνθήκη της απελευθέρωσης των δυο άδικα φυλακισμένων νέων. Να αναιρέσει στο δρόμο αυτά που έχουν αποφασιστεί μέσα στις δικαστικές αίθουσες, να ανατρέψει μέσω της μαζικής κοινωνικής βούλησης όλα όσα έχει επιβάλει πάνω στην Ηριάννα και τον Περικλή μια αντικοινωνική, αισχρή δικαστική σέχτα. Κυρίως όμως, οφείλουμε να ανατρέψουμε εξ’ ολοκλήρου το κατασταλτικό, νομοθετικό οπλοστάσιο που υπάρχει για να πολεμάει τα κινήματα, να ρίξουμε τον τρομονόμο, να περιφρουρήσουμε τους αγώνες μας από το πιο αντιδραστικό στήριγμα του συστήματος, την δικαιοσύνη. Η Ηριάννα και ο Περικλής θα απελευθερωθούν και ποτέ κανένας και καμία δεν θα ξαναβρεθούν στη θέση τους.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε στηρίζει και συμμετέχει στη διαδήλωση αλληλεγγύης στην Ηριάννα και τον Περικλή, για την υπεράσπιση των κοινωνικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, την Τρίτη 24/10, με συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 18.30. Και τώρα όπως και πάντα, στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο.
