Το Σάββατο 16/3 παρακολουθήσαμε μια ακόμη επιχείρηση-σόου της ΕΛ.ΑΣ, αυτή τη φορά στους χώρους του ΑΠΘ, η οποία κατέληξε σε 49 προσαγωγές (ατόμων 19-30 ετών) που έγιναν αμέσως συλλήψεις. Η εισβολή ΜΑΤ και ΕΚΑΜ έγινε ενώ ήταν σε εξέλιξη εκδήλωση “επανοικειοποίησης του χώρου στον πλάτανο (του Βιολογικού) της σχολής”. Οι φοιτητές καταγγέλλουν ότι δεν υπήρχε παρουσία εισαγγελέα κατά την επιχείρηση, αλλά και την παρουσία των δυνάμεων και μετά την ολοκλήρωση των προσαγωγών.
Προφανώς δεν θεωρούμε την κατασταλτική επιχείρηση πρωτοφανή, δεν ξενίζει, ούτε σοκάρει. Η εισβολή και συλλήψεις είναι συνεπείς τόσο με τη διαχρονικά ανεξέλεγκτη δράση της ΕΛ.ΑΣ, όσο και με τη στρατηγική όξυνση του κρατικού εκφασισμού, σημαντικότερη προσθήκη του οποίου αποτελεί ο νέος Ποινικός Κώδικας που ψηφίστηκε στις 22 Φεβρουαρίου από την κυβέρνηση.
Ο νέος ΠΚ ήταν ένα ακόμη βήμα προς την ολοκληρωτική πλέον επικράτηση του κυβερνητικού εκφοβισμού, τον οποίο επιχειρεί να επιβάλλει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με τις αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Οι αλλαγές αυτές έρχονται να συμπληρώσουν την κατάσταση αστυνομοκρατίας έφτασε σε νέα επίπεδα και έχει πια παγιωθεί τα τελευταία χρόνια. Έχοντας ξεκινήσει με την ανεξέλεγκτη καταστολή και αστυνομική βία, τις απαγορεύσεις συναθροίσεων και διαδηλώσεων, την ανακήρυξη της πλειοψηφίας των απεργιών ως παράνομες και στρώνοντας το δρόμο προς το νέο Ποινικό Κώδικα με νέες καταχρηστικές διώξεις στοχεύει ανοικτά στην επιβολή κυβερνητικής τρομοκρατίας.
Ενώ τροποποιήσεις προβλέπονται σε πάνω από 100 άρθρα, εικόνα έχουμε από το κείμενο με τίτλο «Σύνοψη Βασικών Σημείων των νέων διατάξεων Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας» (δημοσιεύθηκε 28/11/2023) διαπιστώνεται η μετατροπή του Κώδικα σε (ανοικτά πλέον) εκφοβιστικό και εκδικητικό. Είναι σαφές ότι ο αριθμός των τροποποιήσεων δηλώνει επί της ουσίας αντικατάσταση και όχι αλλαγή του Π.Κ.. Ορισμένα από τα βασικά σημεία:
- Κυρίαρχο σημείο αποτελεί η αύξηση των ελάχιστων ποινών αλλά και της διάρκειας φυλάκισης των κρατούμενων για πλημμελήματα, ενώ πλέον θα απαγορεύεται και η εξαγορά πλημμεληματικών ποινών. Κάνοντας εξαίρεση την αναστολή της ποινής για πλημμελήματα, θα είναι δυνατή η επιβολή φυλάκισης έως ένα έτος σε περίπτωση που οι αμετάκλητες προηγούμενες καταδίκες δεν υπερβαίνουν το ένα έτος.
- Καταργείται το πενταμελές εφετείο με αποτέλεσμα οι εφέσεις κατά των τριμελών εφετείων κακουργημάτων θα δικάζονται πάλι από τριμελή εφετεία με αρχαιότερους δικαστές. Πριν από τις αλλαγές, μόνο κατ’ εξαίρεση επιτρεπόταν να δικάζονται τα κακουργήματα χωρίς ενόρκους στη σύνθεση του δικαστηρίου. Πλέον οι ένορκοι θα συμμετέχουν μόνο στα μικτά ορκωτά δικαστήρια τα για συγκεκριμένα βαριά κακουργήματα. Περιορίζεται έτσι η παρουσία των ενόρκων κατά τα στάδια της δίκης στα μικτά ορκωτά, σε μια κίνηση αρχικά αντισυνταγματική και που προσβάλλει ευθέως την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.
- Με την εκδίκαση των εφέσεων κατά τριμελών πλημμελειοδικείων από μονομελή εφετεία κακουργημάτων επαφίεται σε έναν αποκλειστικά δικαστή η κρίση των κατ’ έφεση αποφάσεων τριών δικαστών (έστω και κατώτερου δικαστηρίου). Επί της ουσίας δημιουργείται ένα πλαίσιο απονομής “δικαιοσύνης” στο οποίο ένας δικαστής θα μπορεί μόνος του να καταδικάσει σε φυλάκιση.
- Σταματά η κλήση μαρτύρων, που είχαν καταθέσει στο πρωτοβάθμιο, στην εξέταση των εφέσεων. Το βασικότερο, όμως, είναι ότι απαλλάσσονται οι αστυνομικοί από κατάθεση στα δικαστήρια και μπορούν να καταθέτουν μόνο εγγράφως με διαστρεβλωμένες και ψευδείς εκθέσεις χωρίς να πρέπει να εξεταστούν. Όταν τα μισά δικαστήρια έχουν ως μάρτυρες κατηγορίας τους αστυνομικούς, οδηγούμαστε σε τρομακτικά μονοπάτια στημένων ή αλλοιωμένων στην καλύτερη εκδικάσεων.
- Για ποινές από 1 έως 2 έτη το δικαστήριο θα έχει να επιλέξει ανάμεσα στην αναστολή, την έκτιση μέσω κοινωφελούς εργασίας και τη χρηματική εξαγορά της ποινής, ενώ μέχρι τώρα η αναστολή χορηγούνταν σε όλες τις ποινές έως 3 έτη. Καταρρίπτεται ακόμα χαμηλότερα οποιαδήποτε κατ’ επίφαση ισονομία αφού τα αποτελέσματα θα έχουν αποκλειστικά ταξικά κριτήρια.
- Το ταξικό πρόσημο εντείνεται με την επαναφορά μέτρων απέλασης σε περίπτωση που αυτό κριθεί σκόπιμο απ’ το δικαστήριο.
- Αυστηροποιούνται οι προϋποθέσεις υφ’ όρον απόλυσης, καθώς θα επαφίεται αποκλειστικά στην κρίση του δικαστικού συμβουλίου με βάση την επικινδυνότητα του εγκλήματος και τα ατομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του δράστη, αφαιρώντας από τα κριτήρια τη συμπλήρωση του χρόνου κράτησης. Σε αντιδιαστολή με αυτό, επαναφέρεται και το κριτήριο του «πρότερου έντιμου βίου».
- Έχουν εισαχθεί ποινές για «διατάραξη λειτουργίας νοσοκομείων και σχολείων», με χαρακτήρα ευθείας επίθεσης σε γιατρούς, εκπαιδευτικούς και μαθητές.
Η κυβέρνηση με την κατάργηση της αποποινικοποίησης πλημμεληματικών πράξεων στοχεύει εμφανώς στον εκφοβισμό των πολιτών και την εκ των προτέρων καταστολή διεκδικήσεων. Επιδιώκει, ακόμα, με τη διαμόρφωση αυτού του πρωτοφανώς φασιστικού νομικού πλαισίου την εκγληματικοποίηση και ποινικοποίηση πολιτικών δράσεων και κατά συνέπεια πολιτικές διώξεις και κρατήσεις. Με το νέο Π.Κ. καταργούνται στην πράξη τα στοιχειώδη επιτεύγματα ιστορικών αγώνων, τα βασικά δικαιώματα που αφορούν τόσο στη δίκαιη δίκη, όσο και στην έκτιση ποινών, αλλά κυρίως η ελάχιστη ελευθερία έκφρασης και διεκδικήσεων που άφηνε ένα αντιδημοκρατικό αστικό κράτος.
Τέλος, δεν θα πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους η απάνθρωπη περαιτέρω αύξηση συμφόρησης των φυλακών, που ήδη στερούνται στοιχειωδών ανθρώπινων συνθηκών, υγιεινής και περίθαλψης, ταυτόχρονα με την οικονομική εξόντωση των κρατουμένων. Μαζί με την επίθεση στα δικαιώματα του κατηγορούμενου συνθλίβονται σχεδόν οριστικά και τα δικαιώματα των κρατουμένων.
Σε μια περίοδο έξαρσης κρατικής ανομίας, παρακολουθήσεων, πολιτικών διώξεων και αστυνομικής παραβατικότητας, σε νέες περιόδους με ανάγκη για αγώνες κόντρα σε κράτος και κεφάλαιο, ο νέος Π.Κ. αποτελεί την κορωνίδα της κατασταλτικής και αυταρχικής φιλοσοφίας της κυβέρνησης. Δεν είναι μακριά μας τα παραδείγματα όπως του Ισπανού κομμουνιστή Pablo Hasel που καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλάκιση βάση του ισπανικού τρομονόμου με την κατηγορία της «εξύμνησης της τρομοκρατίας και προσβολή του Στέμματος» για τα τραγούδια του ή του Ιταλού αναρχικού Alfredo Cospito, ο οποίος βρίσκεται σε απομόνωση βάσει του αντίστοιχου ιταλικού τρομονόμου 41-bis.
Παρά την ολοκλήρωση της ψήφισης, αδυνατούμε να αποδεχθούμε τη λήξη του παιχνιδιού και να δούμε την ανάλυση ως ετεροχρονισμένη. Οι ημέρες που θα μας καλούν σε δράσεις αυξάνονται και η απαίτηση για μαζικότητα στις κινητοποιήσεις θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με το φόβο που πάει να επιβάλλει ο νέος ΠΚ. Είναι χρέος μας να κυνηγήσουμε την κατάργηση του ΠΚ είτε στα χαρτιά είτε στην πράξη.
Μέχρι την επίτευξη μιας ελεύθερης κοινωνίας, θα στεκόμαστε απέναντι σε κυβερνήσεις που οραματίζονται την κοινωνική τιμωρία, που βαθαίνουν του χάσμα της ταξικής ανισότητας και στοχοποιούν σε κάθε τομέα τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, σε νόμους τιμωρητικούς και στο δρόμο προς τον ολοκληρωτισμό και την ανελευθερία. «Οι άνθρωποι έχουν μόνο τόση ελευθερία, όση έχουν τη νοημοσύνη να θέλουν και το θάρρος τους να πάρουν» Έμμα Γκόλντμαν.
