Ανακοίνωση της κλαδική ένωσης υγείας της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε
Τόσοι μήνες με ένα σύστημα ακορντεόν λοκ-ντάουν, πάνω στο οποίο βασίστηκε ένας χειμαρρώδης βόθρος αντεπαναστατικών νομοθετημάτων, όπου ούτε η οικονομία κλείνει προσωρινά, ούτε η ζωή γίνεται πιο υποφερτή. Έναρξη εμβολιασμών που έφτασαν αισίως το 1.000.000 (πρώτες και δεύτερες δόσεις αθροιστικά) κι όμως τα κρούσματα και οι διασωληνωμένοι συνεχίζουν να σκαρφαλώνουν και το σύστημα υγείας καταρρέει. Τι συμβαίνει;
Ας κρατήσουμε τα νούμερα 2.117.440 και 1.018. Στις 20 Γενάρη όλα τα παπαγαλάκια είχαν βαλθεί να αποδείξουν σε όλους και όλες ότι το εμβολιαστικό σχέδιο του υπουργείου Υγείας ήταν άρτια σχεδιασμένο και απόλυτα υλοποιήσιμο. Τι προέβλεπε για το Γενάρη;. 212.000 εμβολιασμούς. Πραγματοποιήθηκαν λίγο παραπάνω από 100.000 εμβολιασμοί πρώτης και δεύτερης δόσης με ρυθμούς εντελώς απογοητευτικούς, όχι μόνο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά και για τα δεδομένα εποχιακής γρίπης. Η κυβέρνηση δικαιολογήθηκε ότι δεν υπήρχε τότε δεύτερο εμβόλιο διαθέσιμο κι ότι τα εμβολιαστικά κέντρα ήταν λίγα, ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν ακόμη πολλά εμβόλια, μεταφέροντας στα νοσοκομεία το βάρος του εμβολιαστικού προγράμματος! Το γεγονός πως δεν κατάφεραν να πραγματοποιηθούν ούτε οι προγραμματισμένοι εμβολιασμοί με τα ήδη υπάρχοντα εμβόλια δεν φάνηκε να απασχολεί ιδιαίτερα ούτε την κυβέρνηση, ούτε τους εκπροσώπους της των δελτίων ειδήσεων. Μπαίνοντας ο Μάρτης το εθνικό σχέδιο εμβολιασμού προέβλεπε 1.018 εμβολιαστικά κέντρα πανελλαδικά και μηνιαίο αριθμό εμβολιασμών 2.117.400, με την εισαγωγή δύο επιπλέον εμβολίων. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οι εμβολιασμοί μόλις έχουν ξεπεράσει συνολικά τις 1.000.000 δόσεις (πρώτης και δεύτερης δόσεις αθροιστικά, όχι τα πλήρως εμβολιασμένα άτομα) από την ημέρα έναρξής τους, ενώ τα εμβολιαστικά κέντρα που θα ήταν σε κάθε γωνιά της χώρας, παραμένουν περιορισμένα.
Ακόμα μια φορά τίποτα από τις εκκλήσεις των υγειονομικών δεν εισακούστηκε. Επανειλημμένα εδώ και μήνες έχει υπογραμμιστεί με κάθε τρόπο πως το εμβόλιο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει από μόνο του άμεση απάντηση στην επέλαση της πανδημίας, χωρίς ενίσχυση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και των νοσοκομείων. Ένα ταλαντευόμενο λοκ-ντάουν με παράλογες απαγορεύσεις κυκλοφορίας, νοσοκομεία που έχουν μετατραπεί σε νοσηλευτήρια μίας νόσου σπρώχνοντας χιλιάδες ασθενείς στην ιδιωτική υγεία, μαζικά τεστ στον πληθυσμό που δεν έγιναν ποτέ στην απαιτούμενη έκταση, συνωστισμός στα Μ.Μ.Μ. και στους μαζικούς χώρους εργασίας, παρά την τηλεργασία στον τριτογενή τομέα των νέων όρων απασχόλησης και εκμετάλλευσης, έλλειψη προσλήψεων υγειονομικού προσωπικού, είναι κάποια απ’ αυτά που μας έφεραν ως εδώ. Ο παραλογισμός και τα αποτελέσματά του ήταν ήδη ενδεικτικά στην περίπτωση της δυτικής Αττικής το Δεκέμβρη. Η αύξηση των κρουσμάτων ήταν αναμενόμενη. Μόλις χθες ο υπουργός υγείας ψέλλισε κάτι για αύξηση κλινών COVID-19 και για συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, αντί της επίταξης όλου του ιδιωτικού τομέα από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε η ανάγκη. Αυτήν την στιγμή ολόκληρες κλινικές σε νοσοκομείο όπως το ΝΙΜΤΣ αδειάζουν χωρίς κανένα σχέδιο και προγραμματισμό. Ασθενείς μοιράζονται σε άλλα νοσοκομεία ακόμα και μετά από βαριά χειρουργεία χωρίς τη συνοδεία των φακέλων τους. Το 80% των προγραμματισμένων χειρουργείων δεν πραγματοποιούνται. Η εικόνα σε κλινικές μη COVID-19 μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη. Ράντζα παντού και άνθρωποι με βαριές ασθένειες ξεχασμένοι για ώρες σε διαδρόμους. Το υγειονομικό προσωπικό μετακινείται από κλινική σε κλινική για να καλυφθούν οι ανάγκες. Όχι, τελικά η κατάρρευση του συστήματος υγείας και η καινούργια έξαρση των κρουσμάτων δεν ήταν κάτι αναπάντεχο.
Η ατομική ευθύνη και οι «εχθροί της δημοκρατίας» δεν φτάνουν για να εξηγηθεί η χειρότερη δυνατή αντιμετώπιση της μεγαλύτερης υγειονομικής κρίσης. Απαντάμε στην κυβέρνηση πως είναι ζήτημα κρατικής ευθύνης, κι αυτή είναι δική της, όπως κι ατομικά ο καθένας από τους ιδεοληπτικούς και κοινωνιοπαθείς νεοφιλελεύθερους που τη συναποτελούν έχει ευθύνη για τη χρόνια απαξίωση του συστήματος υγείας, της αποτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας, μαζί με τη φίμωση, τη χυδαία προπαγάνδα, την καταστολή και την αστυνομοκρατία που δεν εμποδίζει τη συγκάλυψη κυκλωμάτων παιδοβιαστών, την έπαρση της εξουσίας που στέλνει έναν απεργό πείνας στο θάνατο επειδή ζητά ένα στοιχειώδες δικαίωμα ως κρατούμενος σύμφωνα με δικό τους νόμο.
Ήρθε η ώρα αυτή η κυβέρνηση να πέσει. Μόνο η δική μας κινητοποίηση ως εργατικό κίνημα μπορεί να το κάνει. Απαιτείται κήρυξη γενικής πολιτικής απεργίας με αίτημα την πτώση της κυβέρνησης και ανάληψη πρωτοβουλιών από τα σωματεία των υγειονομικών για τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.
