To πρωινό της Τετάρτης 9/12 εργαζόμενος στο εργαστήριο Ανατομίας της Ιατρικής σχολής του ΕΚΠΑ υπέστη εγκαύματα λόγω της εκτόξευσης τοξικών καυστικών υγρών στο θώρακα και το πρόσωπο του, κατά τη ταρίχευση σωρών, που πραγματοποιούνται για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Το εργατικό ατύχημα θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν η διοίκηση του εργαστηρίου δεν είχε αποφασίσει προ εβδομάδας να αντικαταστήσει τα απαραίτητα ειδικά εργαλεία ταρίχευσης με ένα αμφιβόλου ποιότητας ψεκαστήρα. Ο εργαζόμενος είχε επισημάνει πως σε μια τέτοια κίνηση θα παραμόνευαν πολλοί κίνδυνοι, καθώς η 12χρονη παρουσία και εμπειρία του στο εργαστήριο, καθιστούσε την χρήση συγκεκριμένων εργαλείων απαραίτητη. Στην ίδια αίθουσα και κατ’ εντολή της διοίκησης του εργαστηρίου, παρόν ήταν και ένας πτυχιούχος φοιτητής Ιατρικής, ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με το αντικείμενο, θέτοντας την υγεία του σε κίνδυνο. Αφού συνέβη το ατύχημα, οι παρεβρισκόμενοι καθηγητές αποφάσισαν ότι τίποτα σημαντικό δεν είχε συμβεί και πως ο εργαζόμενος θα έπρεπε να συνεχίσει την ταρίχευση έχοντας δεχθεί τα τοξικά αέρια.
Οι αλλαγές στα εργαστηριακά εργαλεία και υλικά, οι ελάχιστοι συμβασιούχοι στα εργαστήρια και οι επιταγές και εντολές των διοικούντων του εργαστηρίου Ανατομίας παρουσιάζουν την νέα κατάσταση που επικρατεί εδώ και καιρό στις σχολές για φοιτητές και εργαζομένους. Όταν σε ένα χώρο εργασίας με αυξημένη επικινδυνότητα, γίνονται επιλογές μείωσης προσωπικού, μείωσης δαπανών σε απαραίτητες υλικοτεχνικές υποδομές και οι συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής είναι άθλιες, ενώ παράλληλα η εργασία που απαιτείται είναι ίδια και εντονότερη, καταλαβαίνει κανείς ότι η κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι/ες είναι άκρως επικίνδυνη.
Οι πολιτικές διάλυσης της εκπαίδευσης που έχουν επέλθει τα τελευταία χρόνια, οι συνεχείς υποχρηματοδοτήσεις των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και κάθε αντεργατικό μέτρο που έχει εφαρμοστεί με τη ψήφιση των καταστροφικών μνημονίων και νόμων, είναι οι δημιουργοί ενός ανυπόφορου εργασιακού περιβάλλοντος τόσο στις σχολές όσο και γενικότερα σε κάθε εργασιακό χώρο. Βιώνοντας καθημερινά την εντατικοποίηση της εργασίας εργαζόμενοι/ες στις σχολές καλούνται να βάλουν πλάτη στα προβλήματα των ιδρυμάτων για να μπορέσουν αυτά να λειτουργήσουν ικανοποιητικά. Από τους εργαζόμενους/ες στις εργολαβίες της σίτισης και τη καθαριότητας, μέχρι τους διοικητικούς στις γραμματείες και τα εργαστήρια ο εργασιακός μεσαίωνας των απολύσεων, των μειώσεων των μισθών, της εντατικοποίησης της εργασίας και της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων έχει γίνει καθημερινό βίωμα.
Ως φοιτητές και φοιτήτριες που βιώνουμε καθημερινά την ίδια οικονομική καταπίεση, αναγκαζόμενοι να βγούμε στη αγορά εργασίας για να καλύψουμε τις ανάγκες του κόστους φοίτησης αλλά και ως αυριανοί/ές εργαζόμενοι/ες, αντιλαμβανόμαστε κάθε εργατικό ατύχημα στις σχολές ως εικόνα από το εργασιακό παρόν και μέλλον μας. Για αυτό το λόγο μας φαίνεται απαραίτητη η έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε κάθε εργαζόμενο/η θύμα της εντατικοποίησης και των αντεργατικών πολιτικών, των κυβερνήσεων και των διοικήσεων των ιδρυμάτων. Προτάσσοντας την ταξική αλληλεγγύη και τους κοινούς συλλογικούς αγώνες φοιτητών-εργαζομένων, θεωρούμε αδιαπραγμάτευτη τη συνέχιση της μάχης μας απέναντι σε όλους αυτούς που θέλουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των κερδών τους με το δικό μας ιδρώτα και πόνο. Να αντισταθούμε στην εντατικοποίηση της εργασίας και των σπουδών μας, βάζοντας τα ταξικά μας συμφέροντα μπροστά, για τη διεκδίκηση ζωής και εργασίας με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.
–Άμεση αποζημίωση του εργαζομένου και κάλυψη όλων των ιατρικών και μη εξόδων του μέχρι την επιστροφή του στην εργασία.
-Απόδοση ευθυνών στους υπεύθυνους του εργατικού ατυχήματος.
-Να βελτιωθούν εδώ και τώρα οι συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής στα εργαστήρια και τις σχολές.
-Πρόσληψη του απαραίτητου μόνιμου προσωπικού δυναμικού για την εξυπηρέτηση των αναγκών κάθε ιδρύματος
.
