Δύο χρόνια μετά τη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας ο αποκλεισμός και η εξαθλίωση των προσφύγων όχι μόνο παραμένουν, αλλά διογκώνονται μέρα με τη μέρα. Για τους τυχερούς-ες που δεν θα ακολουθήσουν τον δρόμο της επαναπροώθησης ή του εγκλεισμού στα στρατόπεδα προσφύγων, ως διασφαλιστής αυτής της ρατσιστικής συμφωνίας η κυβέρνηση έχει φροντίσει να μετατρέψει τα «προσωρινά κέντρα υποδοχής» σε φυλακές, που σιγά σιγά αγγίζουν την αίγλη αυτών του τουρκικού κράτους. Επιπλέον, θωπεύει και ξεπλένει τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, που έχοντας ως όχημα «αγανακτισμένους γονείς – πολίτες» προσπαθούν να εμποδίσουν τη φοίτηση προσφυγόπουλων και να ενεργοποιήσουν τα αντιδραστικά αντανακλαστικά της τοπικής κοινωνίας της Πάτρας.
Η ιδιομορφία βέβαια των προσφύγων που βρίσκονται στους καταυλισμούς των εργοστασίων της ΑΒΕΞ και του Λαδόπουλου, απέναντι από το λιμάνι της Πάτρας, είναι πως για το ελληνικό κράτος είναι αόρατοι, εφόσον δεν καλύπτονται ούτε από την Ευρωτουρκική συμφωνία αλλά ούτε και από το ελληνικό ισχύον νομικό πλαίσιο που υπάρχει για τους οικονομικούς μετανάστες. Το νομικό κενό που δεσμεύει τον κρατικό μηχανισμό στο να αιχμαλωτίσει και αυτούς τους κατατρεγμένους σε κάποιο hot-spot, τους καθιστά «επικίνδυνους» και τους χρεώνει στα απόνερα της ρατσιστικής Ευρωτουρκικής συμφωνίας. Πρόσφατο παράδειγμα βίαιης κρατικής καταστολής υπήρξε και το μαχαίρωμα του 14χρονου Αφγανού από αστυνομικό του λιμενικού σώματος της Πάτρας, γεγονός το οποίο αποδεικνύει την αναβάθμιση αφενός της κρατικής καταστολής στο λιμάνι και αφετέρου την ασημαντότητα της ανθρώπινης ζωής για τους «φυλάσσοντες Θερμοπύλες», όπως δηλώνουν οι ίδιοι.
Η βιαιότητα και οι ρατσιστικές επιθέσεις του κράτους από τη μία, η στοχοποίηση και ο παραγκωνισμός των 450 προσφύγων στο λιμάνι από την άλλη, σε συνδυασμό με την αορατότητα που πασχίζει να τους δεσμεύσει, μας φέρνουν αμέσως στο ίδιο μετερίζι μαζί τους, αυτό των καταπιεζόμενων και των εκμεταλλευόμενων. Τα σύγχρονα κράτη μέσα στη δίνη και την κρίση του καπιταλισμού πασχίζουν να αποδείξουν πως «όλα βαίνουν καλώς», και πως το ξοφλημένο οικονομικό τους μοντέλο είναι μονόδρομος. Στα πλαίσια των ρατσιστικών πολιτικών τους αναβαθμίζεται και η προσπάθεια περιθωριοποίησης και αποκλεισμού των προσφύγων και των μεταναστών-στριών, καθιστώντας τους υποκείμενα καταπίεσης ανύπαρκτα και αόρατα, όσοι και όσες φυσικά από αυτούς-ες δεν καταλήξουν έγκλειστοι στα στρατόπεδα προσφύγων ή στις τούρκικες φυλακές.
Ως Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλούμε το Σάββατο 17/3 και ώρα 12:00μμ στην πλατεία Γεωργίου, όποιον/α βιώνει την καταπίεση και το ρατσισμό, όποιον/α τον αντιμάχεται και γενικότερα κάθε υποτέλεια, να ενώσει την φωνή της μαζί με τους πρόσφυγες της πόλης και το κίνημα αλληλεγγύης. Μέχρι οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών να δώσουν την απάντηση που αναλογεί σε κάθε μαχαιροβγάλτη επίδοξο υπερασπιστή του έθνους.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΟΙΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΟΙΝΗ ΖΩΗ ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ
