Την Τετάρτη 24/5 από το πρωί και μέχρι το απόγευμα πραγματοποιήθηκαν στις περισσότερες σχολές της χώρας οι εκλογές των φοιτητικών συλλόγων. Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες μέρες αρκετές παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις αλλά και μοιράστηκε προπαγανδιστικό υλικό ενάντια στις εκλογές, στα πλαίσια αντιεκλογικής καμπάνιας που «έτρεξαν» ελευθεριακά σχήματα και συλλογικότητες.
Σε πλήρη αντίθεση με αυτήν την πολιτική τοποθέτηση, την Τετάρτη πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις σε σχολές ενώ ιδιαίτερα βάναυση εντύπωση προκάλεσε η βιαιότητα μιας ομάδας που προσπάθησε να προσεγγίσει το Χημείο την ώρα της εκλογικής διαδικασίας καθώς χρησιμοποίησε καπνογόνα, παλούκια μέχρι και τσεκούρι! Την αρχική απώθηση από τον χώρο που διεξάγονταν οι φοιτητικές εκλογές ανέλαβε η περιφρούρηση του φοιτητικού συλλόγου, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε δράση η αστυνομία χρησιμοποιώντας χημικά και αποκλείοντας το χώρο για αρκετή ώρα.
Οι ιδιαίτερα βίαιες επιθέσεις με σκοπό την προσέγγιση του χώρου όπου φοιτητές και φοιτήτριες θα ψήφιζαν στις φοιτητικές εκλογές σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν κομμάτι μιας κινηματικής διαδικασίας αντιπαράθεσης με τις εκλογές, την ανάθεση ή τα διοικητικά συμβούλια. Αντίθετα αποτελούν προϊόν των βαθύτερα εξουσιαστικών αξιών, του ανταγωνισμού, της κυριαρχίας και της επιβολής της δύναμης. Δηλαδή αξίες που αποτελούν στυλοβάτες του καπιταλιστικού συστήματος και της ιεραρχικής δόμησης της κοινωνίας και αξίες, που το Κράτος και το Κεφάλαιο επιδιώκουν συνεχώς να σπείρουν μεταξύ των καταπιεσμένων σε κάθε σχολή, σε κάθε εργασιακό χώρο και εν τέλει σε κάθε κοινωνική πτυχή.
H βία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μέσο αντιπαράταξης για αυτό θα πρέπει να αποτελεί εργαλείο για το ελευθεριακό, το εργατικό ή το φοιτητικό κίνημα μόνο όταν χρησιμοποιείται απέναντι στο Κεφάλαιο και το Κράτος. Σε κάθε άλλη περίπτωση η βία είναι μια αντικοινωνική συμπεριφορά, που στόχο έχει την επιβολή μέσω της δύναμης και ουσιαστικά τον διαχωρισμό μεταξύ των καταπιεσμένων. Οποιαδήποτε λοιπόν τάση προς φετιχοποίηση της, θεωρούμε πως είναι άκρως βλαπτική για την υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Τέλος δεν είναι μόνο η συμπεριφορά αυτής της ομάδας που μας ενοχλεί, αλλά και η αντικινηματική της αντίληψη. Η λογική της ότι μπορεί να εμφανίζεται ως τιμωρός ψάχνοντας για «κομματόσκυλα» ή άλλους δαίμονες, σκορπώντας τον τρόμο προς πάσα κατεύθυνση, έχοντας αυτοανακηρυχθεί ως μια «καθαρή φυλή» που πρέπει να επιβάλει τη τάξη απέναντι στη γραφειοκρατία των συλλόγων, τις εκλογές κ.α.
Αν οι εκλογές πρέπει να καταργηθούν, αν οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να αλλάξουν μορφή, αν οι συλλογικές διαδικασίες θα πρέπει να γίνουν οριζόντιες πέρα από την ανάθεση και την γραφειοκρατία, είναι ζήτημα των ίδιων των φοιτητών/ριών και όχι κάποιας ομάδας τραμπούκων. Το ίδιο το φοιτητικό κίνημα θα είναι αυτό που θα αποφασίσει τα χαρακτηριστικά και τις δομές που επιθυμεί να έχει. Οι απαγορεύσεις λοιπόν είτε προέρχονται από το Κράτος, είτε από τα αφεντικά, είτε από μια αντικοινωνική ομάδα είναι αναγκαίο να βρίσκουν απέναντι κάθε συλλογικότητα που αποσκοπεί σε έναν απελευθερωτικό μετασχηματισμό της κοινωνίας για τους καταπιεσμένους/ες.
«Από την ελευθερία δεν μπορείς να κόψεις ούτε ένα κομματάκι, γιατί αμέσως όλη η ελευθερία συγκεντρώνεται μέσα σ’ αυτό το κομματάκι.»
Μιχαήλ Μπακούνιν
