Κεφάλαιο και κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία, βάλθηκαν να μας πείσουν για το νέο “θαύμα” της μεταμνημονιακής καπιταλιστικής ανάπτυξης. Μόνο που το παραμύθι αυτή τη φορά δεν έχει δράκο! Η κανονικότητα που υπόσχονται – πέρα από το ότι είναι δύσκολο να τους βγει – κρύβει όξυνση των αντιθέσεων, ένταση της εκμετάλλευσης, περαιτέρω κλοπή του εισοδήματος, ανεργία και φτώχεια, ενώ από την άλλη, η νέα εργασιακή πραγματικότητα διαμορφώνεται έτσι ακριβώς όπως είχαν απαιτήσει οι εργοδότες. Με ένα πακέτο αναδιαρθρώσεων, φοροαπαλλαγών, ασφαλιστικών “ελαφρύνσεων” και δώρων.
Η πρόσφατη τροπολογία για την περίφημη κατάργηση του κατώτατου μισθού, επαναφέρει ουσιαστικά το νόμο Βρούτση, ο οποίος έβαλε ταφόπλακα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και θέσπισε το φιλοδώρημα των 586 ευρώ για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, παρασύροντας με αυτό τον τρόπο όλους τους μισθούς προς τα κάτω. Η επεκτασιμότητα της σύμβασης, θα είναι πλέον υπόθεση των εργοδοτών. Αλλά και το ύψος του κατώτατου, θα καθορίζεται επί της ουσίας από την συνολικότερη κατάσταση της οικονομίας και των επιχειρήσεων, από τους ρυθμούς ανάπτυξης και παραγωγικότητας. Άρα από το κεφάλαιο…
Η ανάπτυξή τους, έχει ως πυλώνες την πλήρη απαξίωση της εργασίας, τη σταθερή υποβάθμιση της ζωής μας και τη μετατροπή μας σε ένα “σύγχρονο” μοντέλο εργαζόμενου, πειθαρχημένου και άβουλου μπροστά στις ορέξεις των αφεντικών. Ως αντάλλαγμα σε αυτό, μπορεί και να μας πετάξουν λίγα ξεροκόμματα. Ο Σ.Ε.Β. εξάλλου, υποστήριξε την επανεκτίμηση του ζητήματος των μικροαυξήσεων, μέσα σε ένα τέτοιο ιδανικό περιβάλλον, το οποίο θα εγγυάται και την εργασιακή ειρήνη!
Στον κατασκευαστικό τομέα, το κεφάλαιο οργίασε μέσα στην κρίση κι έχει το θράσος να απαιτεί κι άλλες θυσίες. Η εργοδοτική τρομοκρατία, η συρρίκνωση του μεροκάματου και του μισθού, η εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς έγιναν καθεστώς. Η ανεργία, η υποαπασχόληση, το μπλοκάκι και η ευελιξία, είναι η καθημερινότητα σε γιαπιά και γραφεία. Μια σχετική αναθέρμανση της οικοδομής, κυρίως λόγω τουριστικής κίνησης, όχι μόνο δεν έφερε καμιά προηγούμενη μισθολογική “κανονικότητα”, αλλά αντίθετα διατήρησε το σκλαβοπάζαρο και αύξησε την ανασφάλιστη εργασία.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, βάζουμε τις δικές μας πραγματικές ανάγκες και τα δικαιώματα μπροστά. Ενάντια στην ανάπτυξή τους και το καλό της εθνικής οικονομίας. Αρκετά βάλαμε πλάτη για τα ποσοστά κέρδους των εργολάβων και των κατασκευαστών. Καιρός να σπάσουμε την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς και να επιβάλλουμε τους δικούς μας όρους στην πώληση της εργατικής μας δύναμης!
Η μάχη των μαχών για την τάξη μας, η μάχη για την επαναφορά των συμβάσεων συνδέεται άμεσα με την καθημερινότητά μας, με την ίδια τη ζωή μας και πρέπει να γίνει υπόθεση του καθένα της καθεμιάς. Η κατάργησή τους μαζί με τα συνολικότερα χτυπήματα που δεχτήκαμε, απορύθμισαν πλήρως το εργασιακό τοπίο. Ο μόνος δρόμος για μας, είναι πλέον η συνολική αντεπίθεση. Για να πάρουμε πίσω ότι χάσαμε και για να διευρύνουμε τις κατακτήσεις μας.
Κόντρα και σε οριστική οργανωτική και προταγματική ρήξη με τον χρεοκοπημένο εργοδοτικό- παρασιτικό συνδικαλισμό των συμμαχιών και της συνδιαλλαγής, αλλά και των “εφικτών” διεκδικήσεων της ήττας, να συγκροτήσουμε τα δικά μας όργανα – ζωντανά κύτταρα της τάξης. Να ενισχύσουμε τις προσπάθειες οριζόντιων συντονισμών από τα κάτω, με όσους κλάδους βρίσκονται σε αγωνιστική απεργιακή κινητοποίηση, όπως αυτή της 1ης Νοέμβρη.
Συνάδελφοι-ισσες στις κατασκευές.
Μπροστά μας έχουμε την πρώτη κρίσιμη μάχη, αυτή της απεργίας στις 14 του Νοέμβρη. Μια απεργία, που σύρθηκε βέβαια μέχρι να βρει την υπογραφή του Ε.Κ.Α! Ακόμα κι έτσι όμως, έχει τους όρους να γίνει δική μας υπόθεση. Διαμορφώνουμε το πλαίσιο πάλης και τους όρους της νίκης. Επιβάλλουμε τις συμβάσεις στους χώρους μας, είτε το θέλουν οι εργοδότες είτε όχι!
- Αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα, πάνω από το φράγμα του 2009.
- Μείωση των ωρών εργασίας
- Κατάργηση του δελτίου παροχής υπηρεσιών και όλων των “νέων” μορφών εκμετάλλευσης. (ευελιξία, υποαπασχόληση)
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων. Κατάργηση της εργατικής εισφοράς, όλο το ασφαλιστικό κόστος σε εργοδοσία και κράτος.
Όλοι όλες στην απεργία στις 14 Νοέμβρη.
Όλοι οι οικοδόμοι, στη συνέλευση του Συνδικάτου στις 4 του Νοέμβρη στα κεντρικά γραφεία (στις 10 π.μ.)
