Το Κράτος και το Κεφάλαιο δεν έπαψαν ποτέ να φοβούνται το φάντασμα του Νοέμβρη, όσα υποδηλώνει κι όσα εμπνέει, όσα εμπεριέχει κι όσα υπόσχεται . Δε σταμάτησαν ποτέ να προσπαθούν να το νικήσουν και να το ξορκίσουν. Αλλοτε επιχειρώντας την ενσωμάτωσή του, την απογύμνωση της μνήμης του από το ταξικό της περιεχόμενο και τη συρρίκνωσή του σε μια στενή ελεγχόμενη αστικοδημοκρατική ζώνη. Αλλοτε δοκιμάζοντας να απεικονίσουν την ήττα του, επιτείνοντας την καταστολή και την κατασυκοφάντηση σε οτιδήποτε μπορεί να το συμβολίζει και να το αναπαράγει, σε οτιδήποτε απειλεί τον νόμο και την τάξη του καπιταλιστικού στρατοπέδου καταναγκαστικής εργασίας στο οποίο έχουν παγιδεύσει τις ζωές μας.
Για τους ίδιους λόγους το αντικαπιταλιστικό, το ελευθεριακό και το εργατικό κίνημα δε θα σταματήσουν ποτέ να κρατούν ζωντανή τη μνήμη του ως ένα υπόδειγμα λαϊκής κοινωνικής ζωτικότητας, ως μια ζωντανή έκφραση των εργατικών λαϊκών ενστίκτων και του πόθου που εκφράζουν για ελευθερία, δικαιοσύνη και ανεξαρτησία από τα δεσμά του Κεφαλαίου και του Κράτους.
…ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΧΩΡΙΣΤΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ…
Το πνεύμα αυτό του Νοέμβρη ζωντανεύει στ’ αλήθεια στις καθημερινές μάχες ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Μια βαρβαρότητα που στο πλαίσιο του ελληνικού κρατικού σχηματισμού έχει αποκτήσει την τελευταία πενταετία διαστάσεις μιας δολοφονικής προς κάθε ζωντανή κοινωνική έκφραση και προς την ίδια την ύπαρξη του κόσμου της Εργασίας χιονοστιβάδας. Στις καθημερινές μάχες απέναντι στην επίθεση του Κράτους και του Κεφαλαίου, που έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση και την κοινωνική αναξιοπρέπεια τη συντριπτική πλειονότητα της εργατικής τάξης, που σπέρνει άνεργους-ες στο εσωτερικό του κράτους και πτώματα μεταναστών-ριών στα σύνορά του, που ορθώνει στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες και αμολά τα κρατικά τάγματα εφόδου της αστυνομίας ενάντια σε όποιον-αν αντιστέκεται.
Το Κράτος και το Κεφάλαιο που δε δίστασαν μόλις σε αυτές τις τελευταίες ημέρες να αξιώσουν από τους-τις εκπαιδευτικούς να μετατραπούν σε δουλοπάροικοι-ες, προσφέροντας εθελοντική εργασία, και να περικυκλώσουν τα πανεπιστήμια με ένστολα σκυλιά για να προστατεύσουν τις επιχειρήσεις που τα λυμαίνονται από τους-τις φοιτητές-ριες. Που απαιτούν από τους-τις εργαζόμενους-ες στο Δημόσιο να αλληλορουφιανεύονται προκειμένου να απολυθούν οι μισοί και από εκείνους-ες του ιδιωτικού τομέα να εργάζονται ασταμάτητα 7 μέρες τη βδομάδα για ψίχουλα, προκειμένου να γίνουν «ανταγωνιστικοί».
…ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ Η ΤΑΞΗ ΜΑΣ ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ…
Η εργατική τάξη καταθέτει πάντοτε στον πόλεμο εναντίον του Κεφαλαίου την αλληλεγγύη της και την οργανωμένη αντικαπιταλιστική δράση για την οικονομική και την κοινωνική της χειραφέτηση. Σε αυτόν τον αγώνα δεν βρίσκει μόνο συμμάχους. Ανάμεσα σε αυτήν και το Κράτος υψώνεται ένα τείχος εθελοντών κυανόκρανων, που από το ξεκίνημα κιόλας της οργανωμένης της ύπαρξης δεν σταμάτησαν να παρεμποδίζουν και να διαφθείρουν την άμεση δράση της. Γραφειοκρατικά συνδικάτα σε συνάφεια με τον κρατικό σχηματισμό, πολιτικοί διαμεσολαβητές που σπέρνουν κοινοβουλευτικές αυταπάτες, αποσκοπώντας στον αφοπλισμό της από τη μεγαλύτερή της δύναμη που είναι η οριζόντια, ελευθεριακή, συνδικαλιστική της δράση, κι ακόμα πολιτικοί προστάτες που τη χρησιμοποιούν ως εργαλείο στην εξουσιαστική τους στρατηγική, συνεισέφεραν πάνω από έναν αιώνα πια σε μια σειρά από ήττες και θυσίες που πήγανε στα χαμένα.
Τους ίδιους αυτούς προστάτες τους βίωσε η εξέγερση του Νοέμβρη. Προσπάθησαν να την αποτρέψουν κι όταν απέτυχαν προσπάθησαν να την οικειοποιηθούν. Τους βιώσαμε καλά στο πετσί μας κι εμείς τα τελευταία χρόνια. Κρατικοί συνδικαλιστές που έκαναν τα πάντα για να απομονώσουν και να απονευρώσουν τις απεργίες. Που σαμποτάρισαν ανοιχτά κάθε απόπειρα κλιμάκωσης και γενίκευσης. Πολιτικοί εκπρόσωποι που θέλησαν να μεταθέσουν τη λύση των προβλημάτων μας στις εκλογές και να την πάρουν από τα χέρια μας για να την κρατήσουν στα δικά μας.
Οι εργαζόμενοι-ες δεν έχουμε κανένα λόγο να τους δείχνουμε εμπιστοσύνη. Δεν έχουμε κανένα λόγο να τους ανεχόμαστε. Το πνεύμα της εξέγερσης δε μπορεί να σπαρθεί παρά πάνω στο γόνιμο έδαφός της άμεσης, οριζόντιας, αλληλέγγυας και ελευθεριακής μας οργάνωσης: του επαναστατικού συνδικάτου.
Σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε γειτονιά, κάθε σχολείο και κάθε σχολή, να τροφοδοτήσουμε τη δύναμη της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής μας ενότητας, γύρω από τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας. Να δημιουργήσουμε την επαναστατική συνομοσπονδία της εργασίας. Να προετοιμάσουμε τη γενική αντικαπιταλιστική απεργία διαρκείας.
…ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ!
ΑΘΗΝΑ, 14:30 Πλατεία Κλαυθμώνος
ΒΟΛΟΣ, 17:00 Θόλος Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΗΤΑΝ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ.
Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ
