10 χρόνια. 10 χρόνια από τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το υπηρεσιακό όπλου του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια. Αλλά και 10 χρόνια από το ξέσπασμα ενός κινήματος που ξεπέρασε κάθε στεγανό και έστρεψε όλη την κοινωνική ζωτικότητα και την ορμή της εξέγερσης ενάντια στο Κράτος και την κρατική καταστολή.
Οι μέρες που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, υπήρξαν μια από αυτές τις περιόδους που η ιστορία διανύει τον δρόμο της με ταχύτητες ανεπανάληπτες. Η συνείδηση που αναπτύχθηκε, οι μορφές πάλης και οι δομές οργάνωσης που δημιουργήθηκαν, είχαν όγκο μεγαλύτερο από όσο μπορούσαν να δημιουργήσουν δεκαετίες προσπαθειών, αναλύσεων και οργανωμένης δράσης. Αυτή είναι η ασσύληπτη, η αγέρωχη δύναμη της κοινωνικής εξέγερσης που ξεσπά και απελευθερώνει βίαια δυνάμεις που κρατούν εγκλωβισμένες το Κράτος, η καπιταλιστική αλλοτρίωση και η καθημερινή εκμετάλλευση.
Ο Δεκέμβρης του 2008 δεν τελείωσε τον Γενάρη. Οι καταλήψεις των σχολείων και των σχολών, οι τοπικές κινήσεις που γεννήθηκαν, η επιθετικότητα απέναντι στους νεκρούς θεσμούς και η αυτοπεποίθηση που απέκτησε η κοινωνία στους δρόμους και τα αμφιθέατρα, είναι αυτή που γέννησε την κινηματική άνοιξη που ακολούθησε και επεκτάθηκε στους εργασιακούς χώρους και το απεργιακό κίνημα των εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, τις γειτονιές, το αντιφασιστικό κίνημα, την ανάδυση των δικαιωμάτων των ταυτοτήτων, το κίνημα για τους πρόσφυγες. Κάθε πτυχή αυτής της κοινωνικής αναγέννησης ανάπνεε βαθιά από το οξυγόνο του Δεκέβρη.
Η ίδια αυτή περίοδος γέννησε, όπως ήταν επόμενο από τους στοιχειώδεις νόμους της φυσικής, την αντίδραση. Η σκλήρηνση της κρατικής καταστολής, η ανάδυση ενός μαζικού φασιστικού ρεύματος με ψευδο-κινηματικά χαρακτηριστικά, η αναδίπλωση των κρατικών θεσμών προκειμένου να μη χάσουν όσα κέρδισαν, σε συνδυασμό με την βάρβαρη επίθεση του Κεφαλαίου προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση του, συγκρότησαν ένα στρατόπεδο αντιθετικό προς αυτή την κοινωνική αναγέννηση.
Ζούμε σε μια περίοδο άμπωτης αυτών των μεγάλων κινημάτων, αποτέλεσμα των κοινοβουλευτικών ψευδαισθήσεων που δημιουργήθηκαν στην κοινωνία και της απότομης διάψευσής τους που γέννησε αμηχανία. Όμως ο αγώνας ανάμεσα στην αναγέννηση και τη συντήρηση δεν έχει σταματήσει να δίνεται.
O κοινωνικός κανιβαλισμός για τον οποίον οι σφαίρες του Κορκονέα υπήρξαν ο πυροβολισμός του αφέτη βρίσκεται ακόμα εδώ μπροστά μας. Εκφράζεται στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου από καταστηματάρχες και μπάτσους. Εκφράζεται στη δολοφονία του μετανάστη εργάτη Πετρίτ Ζίφτε από αποθρασυμμένο φασίστα. Βρίσκεται στον βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη από «γόνο καλής οικογένειας». Στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και στις επιθέσεις σε καταλήψεις. Στα στρατόπεδα κράτησης των προσφύγων. Όμως η βαρβαρότητα δεν προχωρά μόνη της στον δρόμο. Κινήματα αλληλεγγύης, διεκδίκησης, αποσυσκότισης, κινήματα για τη ζωή και την ελευθερία, αναπτύσσονται επίσης απέναντι στους κανίβαλους. Είναι πάντα στην ουσία τους κινήματα ενάντια στο Κράτος, ενάντια στην εξουσία και την προσπαθειά της να κυριαρχήσει το πάθος για ζωή.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί να δώσουμε αυτή τη μάχη αγέρωχα και με την αυτοπεποίθηση της ζωτικότητας, στο πλευρό της ελευθερίας. Στη μνήμη του Αλέξανδρου, που θα μείνει για πάντα 15 ετών, αλλά και στο πλάι κάθε ανθρώπου που παλεύει να απελευθερωθεί από τα δεσμά του, στο πλευρό κάθε ταυτότητας, κάθε κινήματος, κάθε τάξης που αγωνίζεται.
Ο αγώνας αυτός είναι ο αγώνας για απόλυτη ελευθερία, για απόλυτη δικαιοσύνη, για απόλυτη ισότητα, είναι ο αγώνας για τον ελευθεριακό κομμουνισμό και δεν θα πάψει ποτέ γιατί είναι η ίδια η ιστορία του Ανθρώπου. Θα τον δίνουμε στις μεγάλες εξεγερτικές στιγμές, όσο και στην καθημερινή μας πρακτική και δράση, ενάντια σε όσους ομνύουν στον θάνατο και την ακινησία.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί και συμμετέχει στη διαδήλωση της 6ης Δεκέμβρη, στις 6 μμ στα Προπύλαια.
-Να μην αφήσουμε ποτέ τους δολοφόνους ήσυχους να διαφεντεύουν τον κόσμο
-Οργάνωση κι αγώνας ενάντια στο Κεφάλαιο, το Κράτος, τον εθνικισμό, τον φασισμό, τον ρατσισμό και τον σεξισμό, ενάντια σε κάθε κοινωνικό διαχωρισμό. Σε όλους τους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους σε όλες τις γειτονιές.
-Οργάνωση κι αγώνας για ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, δημιουργία και ζωή αλληλέγγυα, χωρίς τάξεις, μπάτσους και αφέντες. Σε όλους τους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους σε όλες τις γειτονιές.
-Δεν ξεχνάμε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, τον Ζακ Κωστόπουλο, τον Πετρίτ Ζίφτε, την Ελένη Τοπαλούδη, τον Παύλο Φύσσα, τον Σαχζάντ Λουκμάν, παλεύουμε για να φτιάξουμε τον κόσμο που οι ίδιοι δεν πρόλαβαν.
-Ζήτω ο ελευθεριακός κομμουνισμός! Ζήτω η κοινωνία σε κίνηση!
