Ανακοίνωση της Κλαδικής ένωσης στην Εκπαίδευση της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας – Ροσινάντε για τις απεργιακές κινητοποιήσεις διοικητικών και καθηγητών
Στην προσπάθεια της, για «εξορθολογισμό» του συστήματος παιδείας και του οικονομικού προϋπολογισμού του Κράτους, η κυβέρνηση αποφάσισε πως αυτό θα επιτευχθεί με το να τεθούν σε διαθεσιμότητα 1500 εργαζόμενοι, από το διοικητικό προσωπικό των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Οι διοικητικοί εργαζόμενοι είναι αυτοί που εξυπηρετούν τους φοιτητές στις γραμματείες και που φροντίζουν συνολικά για την λειτουργία των ιδρυμάτων, κάτι που τους καθιστά βασικό κομμάτι του πανεπιστημίου. Σε απάντηση λοιπόν στα σχέδια της κυβέρνησης, η Πανελλήνια Ομοσπονδία των Διοικητικών Υπαλλήλων Ανωτάτων Ιδρυμάτων προκήρυξε δύο 48ωρες απεργίες στις 10-11 και τις 12-13, ενώ και μια πενθήμερη απεργία από τις 16 έως τις 20 Σεπτέμβρη.
Από ‘κει και πέρα είναι στο χέρι του σωματείου κάθε ιδρύματος να επικυρώσει αυτή την απόφαση. Στο ΕΜΠ, όπου 650 άνθρωποι χάνουν την δουλειά τους, οι διοικητικοί βρίσκονται ήδη σε επ’ αόριστο απεργία με ταυτόχρονη κατάληψη και κλείσιμο των εισόδων του ιδρύματος ενώ δεν διεξάγονται εξετάσεις, και η μόνη διαδικασία που επιτρέπεται να λάβει χώρα είναι οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητών. Απόφαση για απεργία πήραν και τα μέλη ΔΕΠ (Διδακτικό και Ερευνητικό Προσωπικό) του ΕΜΠ, ενώ πραγματοποιήθηκαν κοινές συνελεύσεις μελών ΔΕΠ , διοικητικών και φοιτητών. Παρόμοιες αποφάσεις υπάρχουν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) και το Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Η απόφαση του Κράτους να χτυπήσει τη δημόσια εκπαίδευση σε τέτοιο βαθμό απολύοντας έναν από τους σημαντικότερους στυλοβάτες των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, τους διοικητικούς υπαλλήλους, δεν μας ξαφνιάζει καθόλου. Κανείς μας δεν έχει ξεχάσει το πρόσφατο «σχέδιο Αθηνά» που είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο δεκάδων σχολών ανά την χώρα και την παύση των σπουδών από αρκετούς φοιτητές λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Ακόμα, είναι σαφές πως ένας τόσος μεγάλος αριθμός απολύσεων θα επεκτείνει τα ωράρια των εργαζόμενων που θα απομείνουν και θα ανοίξει τον δρόμο για το καθεστώς δωρεάν ή κακοπληρωμένης εργασίας προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών.
Την ίδια στιγμή, κανείς δεν ξεχνά τις διαθεσιμότητες και μετατάξεις εκπαιδευτικών στην 2οβάθμια εκπαίδευση, που μοίρασε αβέρτα την προηγούμενη περίοδο η κυβέρνηση και τις οποίες καλείται να εφαρμόσει τώρα. Πάνω από 15.000 καθηγητές θα χάσουν τις δουλειές τους μέχρι το 2014, ενώ ήδη 2.500 από αυτούς βρίσκονται προ των πυλών της εξόδου. Ενδιαφέρον εξάλλου έχει και η στιγμή της ανακοίνωσης του μέτρου της διαθεσιμότητας των εκπαιδευτικών, καθώς μερικές μέρες νωρίτερα ο υπουργός «παιδείας» παρευρισκόταν και εγκαινίαζε καινούργιο τμήμα του ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ στον Πειραιά (εκλογική περιφέρεια του ίδιου μάλιστα), τονίζοντας την επιχειρηματικότητα που τόσο πολύ λείπει από τα δημόσια ιδρύματα.
Έτσι, και οι καθηγητές επιλέγουν τον δρόμο του αγώνα και της απεργίας διεκδικώντας μια ζωή με αξιοπρέπεια. Με ποσοστό 90,2% υπέρ της απεργίας διαρκείας, αποφάσισαν να ξεκινήσουν από τις 16/9 πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες, απαιτώντας να μην γίνει καμία διαθεσιμότητα-απόλυση ή υποχρεωτική μετάταξη, διεκδικώντας ταυτόχρονα δημόσια δωρεάν παιδεία και σταθερή δουλειά για όλους.
Για να είναι νικηφόρος αυτός ο αγώνας θα πρέπει να κλιμακωθεί και να στελεχωθεί από την υπόλοιπη εργατική τάξη, με κάθε μέσο. Οι φοιτητές και οι μαθητές που πλήττονται άμεσα από αυτές τις απολύσεις δεν θα πρέπει να μείνουν αμέτοχοι. Να προτάξουμε την απεργιακή αλληλεγγύη και να βάλουμε στην άκρη τις δήθεν προτάσεις στήριξης που ακούγονται από στόματα πρυτάνεων, κοσμητόρων και λοιπών διαμεσολαβητών του Κεφαλαίου στις σχολές μας.
Φοιτητές και μαθητές οργανωνόμαστε και στηρίζουμε έμπρακτα τους απεργούς καταλαμβάνοντας τα σχολεία και τα ιδρύματα ώστε οι απεργοί να επιβαρύνονται όσο το δυνατό λιγότερο. Ταυτόχρονα συμμετέχουμε στις απεργιακές επιτροπές που στήνονται και συμμετέχουμε στις γενικές συνελεύσεις και τις απεργιακές περιφρουρήσεις, φροντίζοντας τα σωματεία και οι σύλλογοι που ανήκουμε να πάρουν υποστηρικτικές αποφάσεις και να συμμετέχουν στις όποιες κινητοποιήσεις. Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις ώστε η μάχη να δοθεί σε κεντρικό επίπεδο και να μην αποτελέσει υπόθεση των λίγων.
Ο αγώνας στην εκπαίδευση να ανοίξει σε κάθε κλάδο και να νικήσει. Ούτε ένα βήμα πίσω!
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Στην απεργία μέχρι τη νίκη!
