Εδώ και περίπου 16 χρόνια ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται φυλακισμένος ως ισοβίτης για τη συμμετοχή του στη 17Ν, ενώ από το 2010 κι έπειτα δικαιούται 8ήμερες άδειες ανά δίμηνο. Από τις 30 Μαΐου βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα του στις άδειες.
Μέχρι πρότινος, στις συνεχείς αιτήσεις του προκειμένου να λάβει τις άδειες που δικαιούταν, οι υπεύθυνες αρχές αρνούνταν την παραχώρησή τους μέσω αυθαιρεσιών όπως για παράδειγμα η απαίτηση αποκήρυξης των πολιτικών του πεποιθήσεων. Ύστερα από την αλλαγή των εισαγγελέων της φυλακής Κορυδαλλού, ο Δ. Κουφοντίνας κατάφερε τελικά να πάρει τη πρώτη του διήμερη άδεια το Νοέμβρη του 2017, υπό την ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου της φυλακής. Και κάπου εκεί, έπειτα από αυτή την εξέλιξη, ο κρατικός ρεβανσισμός ξεκίνησε την αντεπίθεσή του. Η αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ξ. Δημητρίου έδωσε εντολή για πειθαρχική δίωξη του εισαγγελέα που εξέδωσε την άδεια με αποτέλεσμα την αυτοεξαίρεσή του. Tην ίδια ακριβώς κατάληξη είχε και ο αναπληρωτής εισαγγελέας που τάχθηκε υπέρ μέσω της ψήφου του, στην δεύτερη άδεια του Δ. Κουφοντίνα το περασμένο Φεβρουάριο. Έπειτα από αυτή την εξέλιξη, το Συμβούλιο μπαίνει σε μια φάση που αδυνατεί να λειτουργήσει ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται κλίμα εκφοβισμού σε όποιον/α εισαγγελέα, στα πλαίσια της αστικής νομοθεσίας, κληθεί να πάρει θέση στη υπόθεση.
Είναι φανερό πως το ζήτημα με τις άδειες των πολιτικών κρατουμένων ξεπερνά την αντίληψη περί αυθαιρεσιών «κακών» εισαγγελέων. Το ελληνικό κράτος έχει επενδύσει πολλά στον κατασταλτικό του μηχανισμό μέσω της αστυνομίας και ειδικών τμημάτων της, την αντιτρομοκρατική και φυσικά τη δικαστική εξουσία που όσο και αν καυχιέται ότι είναι ανεξάρτητη, η αλήθεια είναι πως είναι άρρηκτα ταυτισμένη με εφαρμογή των απαιτήσεων Κράτους και Κεφαλαίου. Μόνο το τελευταίο διάστημα, είναι δεκάδες οι υποθέσεις που τα ελληνικά δικαστήρια κυνηγούν κόσμο που κινείται τόσο στο ευρύτερο αντικαπιταλιστικό κίνημα όσο και στις παρυφές του, εντελώς εκδικητικά, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα νέο εντελώς καθεστώς τόσο εντός όσο και εκτός φυλακών. Αυτό το καθεστώς φυσικά είναι άμεσα συνδεδεμένο με τους τρομονόμους και τις δικαστικές σκευωρίες που ανά καιρώ στήνονται ή ακόμη και την καταπάτηση δικαιωμάτων και ελευθεριών που η ίδια η αστική δικαιοσύνη αναγνωρίζει.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει επίσης ευθύνες αφού έχει εναρμονιστεί πλήρως με τις τρομοδιατάξεις που ολοένα και περισσότερο ποινικοποιούν την συνδικαλιστική και πολιτική δραστηριότητα ενώ θέτει στο στόχαστρο των διωκτικών μηχανισμών μέχρι και τις κοινωνικές σχέσεις. Επίσης η κυβέρνηση διατηρεί τη διάταξη που δίνει τη δυνατότητα στους εισαγγελείς όταν μειοψηφούν στα Συμβούλια των φυλακών να μπλοκάρουν της αποφάσεις τους μέσω προσφυγών.
H Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε στέκεται αλληλέγγυα στον αγώνα του Δ. Κουφοντίνα για την λήψη των αδειών που δικαιούται. Το κοινωνικό κίνημα είναι αναγκαίο να πιέσει Κράτος και εισαγγελείς ώστε να αποδοθούν τα νομίμως απαιτούμενα τόσο στον Δ. Κουφοντίνα όσο και σε κάθε κρατούμενο που στερείται των αδειών του. Ο κρατικός ρεβανσιμός πρέπει να μας βρει συλλογικά αντιπαραταγμένους/ες ως τάξη περιφρουρώντας τις ελευθερίες και τα δικαιώματα τόσο των φυλακισμένων όσο και ευρύτερα της εργατικής τάξης.
