Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, ένα έγκλημα που αποτέλεσε ευθέως αποτέλεσμα της διαρκούς πολιτικής του Κεφαλαίου και του Κράτους που -εδώ και δύο δεκαετίες- συνίσταται στην ιδιωτικοποίηση και τη συρρίκνωση των κοινωνικών υπηρεσιών, τον περιορισμό του εργατικού κόστους και του κόστους ασφάλειας και την επίθεση στον συνδικαλισμό, ταυτόχρονα με την ενίσχυση επιχειρηματικών λόμπι που θυσαυρίζουν από τη διάλυση των κοινωνικών υποδομών.
Ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, με ανακατεμένα πολιτικά και ταξικά χαρακτηριστικά, βιώνει με αγανάκτηση την κινητοποίηση της κυβέρνησης και της δικαστικής εξουσίας, προκειμένου να αποκρύψουν στοιχεία, ειδικά αναφορικά με το αδήλωτο εμπόρευμα που κουβαλούσε η αμαξοστοιχία που συγκρούστηκε με το επιβατικό τρένο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι κυβέρνηση και δικαστές δεν έχουν καμία διάθεση να φέρουν στο φως τις σχέσεις που παραδοσιακά τους συνδέουν με τους διάφορους λαθρέμπορους -οι πραγματικοί νόμοι της ελεύθερης αγοράς και του καπιταλισμού δεν είναι για να τους μαθαίνουν όλοι. Ωστόσο, το έγκλημα στα Τέμπη δεν αφορά τη «συγκάλυψη», αλλά την ίδια την επιλογή του Κεφαλαίου και του Κράτους για τις μεταφορές.
Ξεκινά όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ιδιωτικοποίησε τον ΟΣΕ, στην τιμή ενός ταλαντούχου ποδοσφαιριστή (40 εκατ. ευρώ), συμφωνώντας να επιδοτεί την ιδιώτη αγοραστή με επιπλέον 60 εκατ. ευρώ τον χρόνο για να βγάζει λεφτά από τα τρένα. Συνεχίζεται όταν ακόμα και αυτή η τραγελαφική συμφωνία, με την οποία το δημόσιο επιδοτεί έναν ιδιώτη για να κάνει μπίζνες, καταπατάται, με τη Hellenic Train να αγνοεί επιδεικτικά κάθε συνδικαλιστική προειδοποίηση για την έλλειψη ασφάλειας, προκειμένου να αυξήσει τα κέρδη της μειώνοντας διαρκώς το κόστος που σχετίζεται με τις κοινωνικές ανάγκες. Εξακολουθεί και σήμερα, που η Hellenic Train λαμβάνει ακόμα αυτήν την επιδότηση, ενώ τίποτα δεν έχει αλλάξει στις συνθήκες ασφάλειας από το έγκλημα των Τεμπών και μετά. Και προφανώς, πέρα από τα παρασιτικά κέρδη της Hellenic Train για να σκοτώνει ανθρώπους, σχετίζεται και με τα κέρδη του λόμπι των αυτοκινητόδρομων, καθώς από τη διάλυση του σιδηρόδρομου κερδίζουν οι μεγάλες κατασκευαστικές των εθνικών οδών, οι αυτοκινητοβιομηχανίες, οι πετρελαϊκές εταιρείες και οι εταιρείες που διαχειρίζονται τα διόδια.
Αυτό είναι ο καπιταλισμός, ένα σύστημα που δεν «διαφθείρεται», αλλά αποτελεί διαφθορά το ίδιο.
Η Γενική Απεργία της 28ης Φεβρουαρίου είναι μια μεγάλη ευκαιρία να θυμίσουμε αυτή τη συνθήκη και να παλέψουμε για την άρση της. Για την ανατροπή της πολιτικής του Κεφαλαίου στις μεταφορές, την υγεία, την παιδεία, την ενέργεια, τους μισθούς, τον χρόνο εργασίας. Είναι μέρα μάχης και διεκδίκησης και όχι μέρα «εθνικού πένθους». Όσοι ονειρεύονται ότι αυτή η μάχη θα δοθεί με κατεβασμένες τις σημαίες των συνδικάτων, του αντικαπιταλιστικού και του ελευθεριακού κινήματος, καλά θα κάνουν να ξυπνήσουν. Το εργατικό και το συνδικαλιστικό κίνημα έχουν τα όργανα και τις διαδικασίες τους και δεν απολογούνται.
Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, απεργούμε και κατεβαίνουμε στον δρόμο, στη μνήμη των 57 νεκρών του μεγαλύτερου εργατικού δυστυχήματος στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους και ενάντια στις πολιτικές του Κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του που σκορπούν τον θάνατο στα Τέμπη όπως στην Πύλο όπως και στα επί πληρωμή διαλυμένα νοσοκομεία και τη φτώχεια και την ανασφάλεια στα συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί στις απεργιακές συγκεντρώσεις:
Αθήνα: 09.30 Προσυγκέντρωση Προπύλαια, 11:00 Συγκέντρωση Σύνταγμα
Θεσσαλονίκη: 10:00 Καμάρα, 11:00 άγαλμα Βενιζέλου / Μπλοκ Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Επισιτισμού Τουρισμού
Πάτρα: 11:00 Πλατεία Γεωργίου
-Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων σε κάθε κοινωνική υπηρεσία ή αγαθό (μεταφορές, ενέργεια, νερό, υγεία, εκπαίδευση)
-Κοινωνικοποίηση του κλάδου των μεταφορών ως μοναδικής διασφάλισης του δημόσιου χαρακτήρα τους
-Αυξήσεις στους μισθούς, μείωση του χρόνου εργασίας, συλλογικές συμβάσεις στο ύψος των κοινωνικών αναγκών
-Ακύρωση των αυταρχικών, αντεργατικών και αντισυνδικαλιστικών νόμων των τελευταίων χρόνων
-Κοινός αγώνας ντόπιων, μεταναστών και προσφύγων για ισότητα δικαιωμάτων και ανατροπή των ρατσιστικών νόμων
